Και έτσι άρχισε η μουρμούρα… Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν καλή η ΑΕΚ χθες και ας είχε τις τόσες τελικές… Τι να τις κάνεις τις τελικές; Δεν σου δίνουν τη νίκη, ούτε τους βαθμούς…
Για μένα το πρόβλημα είναι ότι πιστέψαμε και πιστεύουμε πως έχουμε μια ανίκητη υπερομάδα… Και δεν δεχόμαστε με τίποτα μια μέτρια ή μια κακή εμφάνιση και ένα αποτέλεσμα που δεν είναι στο πρόγραμμα, όπως το χθεσινό με τον Πανσερραϊκό, όπως το περσινό με τον Βόλο…
Χρειάζεται ψυχραιμία και υπομονή. Είδαμε τα δείγματα γραφής του Αργεντίνου στον πάγκο και των συνεργατών του σε κάθε γωνιά του γηπέδου, μέσα και έξω… Το άγχος και η ανυπομονησία, ενδεχόμενα και η αλαζονεία μόνο κακό μπορεί να προκαλέσουν…
Ας καταπιούμε την πίκρα από χθες λοιπόν, ας αφοσιωθούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ παίκτες, προπονητικό τιμ και κόσμος στον αγώνα της Τετάρτης που είναι μείζονος σημασίας για τη συνολική φετινή πορεία… Ένας αποκλεισμός (φτου από ΄δω) μπορεί να φέρει μεγάλη και διαρκή γκρίνια και ψυχολογική καταβαράθρωση…
Πάμε γερά λοιπόν… Με τον Μαθιό μας, τον Μουκουντί μας που θα ξαναγίνει Μουκουντί, τον Ρότα που θα αστράφτει ξανά, τον Χατζησαφί που θα είναι μηχανάκι χωρίς τελειωμό όπως πέρυσι, τον Πολωνό που θα αποκτήσει ξανά άστρο… τον Πινέδα που θα τους πινεζώνει ξανά, τον Αραούχο που γύρισε φορτσάτος, τον Τσούμπερ που θα συνεχίσει από εκεί που τελείωσε πέρυσι και τα άλλα παιδιά στον γνώριμο ρόλο τους… Αααα και τον Πιζάρο. Μια όαση στο χθεσινό κάζο. Τι παικτάρα! Πάμε γερά ΑΕΚάρα μου.
Χώσε τους τρία…
Νικόλας Αγγελίδης
