Αυτό που πέτυχε φέτος η ΑΕΚ είναι κυριολεκτικά ένα θαύμα. Μπορεί στην παρούσα φάση να μοιάζει σαν μια λογική εξέλιξη των πραγμάτων βάσει της πορείας της ομάδας του Αλμέιδα κυρίως μετά τις πέντε πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, αλλά το πόσο γρήγορα κατόρθωσε η Ένωση να επιστρέψει από την «κόλαση» στην οποία βρισκόταν μέχρι τον περασμένο Μάιο και επί μία βασανιστική τετραετία, είναι πραγματικά αδιανόητο.
Η Ένωση στις 17 Μαΐου του ’22 ολοκλήρωνε τις υποχρεώσεις της στο περσινό πρωτάθλημα με εντός έδρας ήττα από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, σχεδόν στο -30 από την κορυφή, ούσα στην 5η θέση και φυσικά εκτός Ευρώπης, με ένα ρόστερ που ίσως με μια άλλη φανέλα να συμμετείχε στα πλέι άουτ, έχοντας αποκλειστεί από τον… Ιούλιο του ’21 από τα ευρωπαϊκά Κύπελλα, με οδυνηρό αποκλεισμό από τον ΠΑΟΚ στο Κύπελλο Ελλάδας, σε μια καταθλιπτική κατάσταση, χωρίς καμία διάθεση, χωρίς «σταγόνα» ελπίδας.
Και όλα αυτά, κουβαλώντας στην πλάτη το αβάσταχτο βάρος τριών ακόμα σεζόν με απανωτούς χαμένους τελικούς στο Κύπελλο, με αποστάσεις από τον πρωταθλητή μεγαλύτερες των 20 βαθμών, με ντροπιαστικές εμφανίσεις στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, δίχως καν κάποια πρόσκαιρη χαρά μιας νίκης σε κάποιο ντέρμπι. Και για ταινία να επρόκειτο, πιθανότατα ο σεναριογράφος θα χρειαζόταν τριλογία προκειμένου να φέρει ξανά, βήμα – βήμα τον Δικέφαλο στην κορυφή ούτως ώστε να μπορέσει να «χτιστεί» αυτό το comeback σεναριακά χωρίς να μοιάζει ψεύτικο. Η ΑΕΚ το κατάφερε σε 363 ημέρες. Ούτε χρόνος δεν έκλεισε.
Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια είχε και τις συγκυρίες με το μέρος της. Πέτυχε τον Ολυμπιακό ύστερα από μία τριετία κυριαρχίας να «βουτάει» σε μια βαθιά κρίση από την οποία δεν κατάφερε να επανέλθει ούτε καν στο κλείσιμο της σεζόν, τον ΠΑΟΚ να βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο και επί της ουσίας «έπαιξε» ένα πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό, την ομάδα με το 4ο κατά σειρά, βάσει χρηματιστηριακής αξίας, ρόστερ, ο οποίος αν και υπερέβαλε εαυτόν, εν τέλει «λύγισε στο νήμα».
Η σημαντικότερη συγκυρία όμως που επί της ουσίας χάρισε στην ΑΕΚ τον τίτλο ήταν οι επιλογές της το περασμένο καλοκαίρι. Αφενός με την πρόσληψη Αλμέιδα, στον οποίο ασφαλώς πιστώνεται η μισή επιτυχία της φετινής ομάδας και αφετέρου, με τις σχεδόν απόλυτα κομβικές προσθήκες παικτών. Ειδικά όσον αφορά το μεσοεπιθετικό κομμάτι, με τους Πινέδα, Γκατσίνοβιτς, Ελίασον, Φαν Βέερτ και Φερνάντες η Ένωση είχε 100% επιτυχία. Το να υπάρξει τέτοια ευστοχία στις μεταγραφές συμβαίνει μία φορά στα δέκα χρόνια και αν. Όχι μόνο στην Ελλάδα, σε όλο τον κόσμο. Και προφανώς δεν έχει να κάνει με το πόσα λεφτά πέφτουν. Είναι καθαρά θέμα τύχης.
Και εδώ είναι πλέον το σημείο καμπής. Δεν πρέπει να νοείται ούτε ως αστείο να επαναληφθούν τα εγκλήματα που ακολούθησαν ύστερα από τον τίτλο του ’18. Με τα τωρινά δεδομένα, η ΑΕΚ ύστερα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι ψυχολογικά στο ζενίθ, έχει ένα πολύ ισχυρό υλικό και έναν πολύ καλό προπονητή που την έχει αναμορφώσει προσαρμόζοντας πάνω της ένα πλάνο παιχνιδιού σύγχρονης ευρωπαϊκής ομάδας, αγωνίζεται στη φυσική της έδρα στο πιο σύγχρονο γήπεδο της χώρας, δεν έχει χρέη, τα έσοδά της πλέον είναι και θα είναι ασύλληπτα. Με λίγα λόγια, έχει όλα τα φόντα για να χτίσει μια παντοκρατορία.
Πώς θα το κάνει; Αρχικά κάνοντας την υπέρβαση με τον Πινέδα. Μπορεί να φαντάζει «βουνό» η παραμονή του αλλά κακά τα ψέματα, άλλον παίκτη σαν κι αυτόν θα είναι απίθανο να βρει μέσα σε ένα καλοκαίρι. Επί της ουσίας η μεσοεπιθετική γραμμή δεν πρέπει να «σπάσει» καθόλου. Αντίθετα απαιτείται οπωσδήποτε ένας σέντερ φορ επιπέδου… Champions League. Τα χαφ χρειάζονται σίγουρα μια δυνατή προσθήκη, ωστόσο εκεί που πρέπει να πέσει το μεγαλύτερο βάρος στον θερινό μεταγραφικό σχεδιασμό, είναι αναμφίβολα στην αμυντική γραμμή και ακολούθως στα γκολπόστ. Εκεί θέλει πραγματικά σπουδαίες προσθήκες κλάσης.
Η ΑΕΚ δεν πρέπει να επαναπαυθεί. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το ότι βρήκε φέτος τους βασικούς αντιπάλους της τα τελευταία χρόνια σε μέτρια προς κακή χρονιά δε σημαίνει ότι αυτό θα συμβεί και στην επόμενη σεζόν. Ειδικά όσον αφορά τον Ολυμπιακό, ο οποίος δε συνηθίζει να φτιάχνει αρνητικό σερί με προβληματικές ομάδες. Θα αντεπιτεθεί. Γι’ αυτό και η Ένωση οφείλει να γίνει ακόμα πιο ισχυρή. Είναι χρυσή αυτή η ευκαιρία που της δίνεται να γίνει μόνιμη πρωταγωνίστρια σε αυτή τη δεκαετία και δεν πρέπει να την αφήσει ανεκμετάλλευτη.
