EDITORIALS
Τρομοκρατημένοι! Γιατί όμως;
Ενημερώνω τον Διευθυντή και τους υλατζήδες της εφημερίδας, ότι τούτη τη φορά δεν σκοπεύω, όπως συνηθίζω, να μακρηγορήσω
Όχι γιατί δεν έχω τις εξακόσιες λέξεις, που συνήθως αραδιάζω, αλλά γιατί θέλω η προσοχή των όποιων αναγνωστών των αράδων μου, στην ουσία του θέματος να επικεντρωθεί. Αφήνω λοιπόν έξω τους διάφορους ακαταλαβίστικους νόμους και τα κατά καιρούς ψηφίσματα της Πολιτείας, που στην υπόθεση Κουφοντίνα αναφέρονται και στο ψητό κατευθείαν μπαίνω…
Ο Κουφοντίνας από μία αγροτική φυλακή στον Κορυδαλλό ζήτησε να μεταχθεί και στις φυλακές Δομοκού βρέθηκε. Να σημειώσω ότι, το αίτημα ήταν νόμιμο. Η Κυβέρνηση με νομικίστικα κολπάκια το αίτημα απόρριψε και ο κατάδικος σε απεργία πείνας προχώρησε. Όμως, το θέμα δημοσιοποιήθηκε και η κοινωνία θέση απέναντι στο πρόβλημα πήρε. Άλλοι υπέρ του Κουφοντίνα και άλλοι κατά. Δύο κοντά μήνες έχουν περάσει και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ο Κουφοντίνας κοντά στον θάνατο πια βρίσκεται, το κράτος μουλαρωμένο δείχνει και η ελληνική κοινωνία διχασμένη παρουσιάζεται. Ένας χαμός, που κανένας το τέλος του δεν γνωρίζει αλλά ούτε το μέγεθός του εκτιμά…
Αν ο Κουφοντίνας πεθάνει, σε ήρωα από πολλούς θα αναδειχτεί και τα ειδεχθή του εγκλήματα θα ξεχαστούν! Αυτό ακριβώς που ο τρομοκράτης δολοφόνος επιδιώκει! Μην ξεχνάμε ότι μετά τον θάνατο του Μπόμπι Σαντς, από απεργία πείνας στη φυλακή, αυτός αγιοποιήθηκε και ο ΙΡΑ χιλιάδες νέα μέλη απόχτησε. Αν ο Κουφοντίνας από την αδιαλλαξία του κράτους σε θάνατο καταλήξει, αν και θανατική ποινή δεν του έχει επιβληθεί, για ποιο «κράτος δικαίου» οι Έλληνες θα μπορούμε να μιλάμε; Γιατί λοιπόν κάποιοι με την ιδέα μετάβασης του Κουφοντίνα στον Κορυδαλλό τρομοκρατούνται; Άλλο λόγο για να τρομοκρατηθούν, δεν έχουν; Έχουν αλλά δεν τον βλέπουν…