Σε βλέπει ο Ελευθερόπουλος και τρέμει…

Το θέμα είναι να μην ξεχνάς… για να μην ξεχνιέσαι…
Να στέκεσαι πάντα με αξιοπρέπεια γύρω από αυτά που έλεγες ότι πρεσβεύεις… Να μένεις ταπεινός, με χαμηλούς τόνους και σταθερό προφίλ…

Αλλά υπάρχει και η λέξη “επαγγελματίας”…

Τα κουτορνίθια είμαστε εμείς που τον ειδωλοποιούμε πρόσωπα και καταστάσεις.

Κάποτε εμφανίστηκε ως εξυγιαντής του ποδοσφαίρου. Στον αγώνα για την εξυγίανση ξέχασε ποιοι το έφεραν εκεί… και βρήκε το δρόμο για να τους αναγνωρίσει κάπου στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, απέναντι από το γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Σήμερα, ως εξυγιαντής του ποδοσφαίρου (κάποτε…) πηγαίνει στο κανάλι του πιστολέρο – που φαίνεται ότι αποτελεί συνδετικό κρίκο της εξυγίανσης – για να κάνει τον σχολιαστή.

Τότε που μπούκαρε ο νυν εργοδότης του στο γήπεδο με την πιστόλα, ξέχασε… να το σχολιάσει (ως σχολιαστής), παρά μόνο κόλλησε στην στάση του Βιερίνια που αντέδρασε στον πρόεδρα… Αυτό φαίνεται αρκούσε για την εξυγίανση.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο όντως βαδίζει από το καλό στο καλύτερο. Έχουμε εγγυήσεις για αυτό, από τους ανθρώπους που ήρθαν για να μας το εγγυηθούν…

Κάποτε μεγαλώναμε τα παιδιά μας με την φωτογραφία του πάνω από το προσκεφάλι τους, όπως είχαμε εμείς τον Μαύρο τον Θεό…

Το μόνο που μένει στην ιστορία πια, είναι η εικόνα ενός καλού ποδοσφαιριστή που σταμάτησε ξαφνικά (;) το ποδόσφαιρο.

Καλή τύχη, καλές εκπομπές, καλή μπάζα από την ΠΑΟΚάρα.