Περί Εθνικής… και ΑΕΚ

Αρκετοί από εμάς τους ελληνάρες δεν ήταν που λέγαμε πριν 11 μέρες μετά το αγώνα με τη Κολομβία, ότι αυτή η ομάδα δεν έχει μέλλον και θα διασυρθεί στο μουντιάλ; Τώρα ξαφνικά τι έγινε ο Καρνέζης από λίγος για να κρατάει τη εστία της εθνικής έγινε φύλακας άγγελος της και ο Καραγκούνης από γέρος έγινε η ψυχή της ομάδας ή μήπως να πω αυτό που είδα και δεν το πίστευα, πολλοί λέγανε αυτή η ομάδα είναι καλή μόνο για selfies και τώρα άντε δικαιούνται μία selfie τα παιδιά. Σαν να λέμε οι κότες που γίνανε Σπαρτιάτες. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε επιτέλους τι είναι ο καθένας.

Αυτό που σας προανέφερα είναι ένα πρόσφατο παράδειγμα  της καταστροφικής συνήθειας των ανθρώπων (θα χαρακτήριζα)  , αλλά ας πάμε τώρα στα δικά μας γιατί και κάποιοι από εμάς τους ΑΕΚτζήδες  σίγουρα το έχουμε κάνει, όπως όταν ο Μελισσανίδης ήθελε να πάρει όλα τα ερασιτεχνικά τμήματα της ΑΕΚ αλλά κάποιοι ακούσανε το Ντέμη ΝΙκολαϊδη που τους είπε να μη τον ψηφίσουν ,δεν με πειράζει αυτό, αλλά το ότι οι ίδιοι που δεν ψηφίσανε τον Μελισσανίδη τον αποκαλούν τώρα τίγρη αλάνι και τον θεοποιούν.

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να συμπαθεί ή να αντιπαθεί κάποιον, απλά δεν πρέπει να το κάνει όποτε τον βολεύουν οι συγκυρίες.

Μέχρι και στη φετινή χρονιά γίνανε τα ίδια αφού μετά τις εμφαντικές οχτάρες και εφτάρες λέγαμε ότι έστρωσε την ομάδα ο Δέλλας ,αλλά στη συνέχεια κάποιοι από εμάς τον χαρακτηρίσαμε λίγο μετά από ένα άσχημο αποτέλεσμα ή από κάποια παιχνίδια που η ομάδα δεν έπαιξε μπάλα. Δυστυχώς δεν κερδίζει μόνη της η φανέλα γι ‘αυτό πρέπει οι προσδοκίες μας να είναι ρεαλιστικές και πριν τις θέσουμε να τα έχουμε μελετήσει καλά και ταπεινά.

Δεν πρέπει να τα κάνουμε όλα τόσο εμφαντικά ζητώντας τόσα πολλά και στο τέλος να απογοητευόμαστε.

Ανδρέας Γαβαλάς, 14 ετών, Ρόδος

Υ.Γ  Το κείμενο δεν απευθύνεται σε όλους τους ΑΕΚτζήδες, αλλά σε μία μερίδα. Μπορούσα κάλλιστα να βρω κι άλλα παραδείγματα, αλλά καλύτερα να καθίσουμε και να σκεφτούμε όλοι πότε το κάναμε αυτό και πόσες φορές μας επηρεάσαν οι “μεγαλοδημοσιογράφοι”