Φ.Κ: Αναμνήσεις… με τον καπετάνιο της ΑΕΚ

=== ΗΜΕΡΑ έντονης προσωπικής μνήμης η 17^η Αυγούστου, γιατί κατ’ αυτή, το 2001, «έφυγε» από την ζωή, σε ηλικία 93 χρόνων, ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών, προέδρους της ΑΕΚ, στην κυριολεξία «Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ», που συνδέθηκε με συγκλονιστικά γεγονότα του συλλόγου μας, άλλωστε γι’ αυτό επί διοικήσεως ΚΩΣΤΑ ΓΕΝΕΡΑΚΗ (και με πρόεδρο της Ερασιτεχνικής τον επίσης αξέχαστο ΤΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟ, που χρειαζόταν η απόφαση του σωματείου) στο Στάδιο Νέας Φιλαδέλφειας δόθηκε το όνομα «ΝΙΚΟΣ ΓΚΟΥΜΑΣ».

Ήταν μια πάρα πολύ δίκαιη επιλογή, αν και νοερά «μονομάχο» του είχε τον ανεπανάληπτο ΛΟΥΚΑ ΜΠΑΡΛΟ. Μάλιστα δεν είναι απλή φήμη, ότι ο «θείος» πικράθηκε γιατί δεν δόθηκε το δικό του όνομα και «τα είχε» με το ΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ, όμως η αλήθεια πέρα ως πέρα ήταν, πως ο πανίσχυρος γενικός γραμματέας στο μοναδικό, που «αναμίχθηκε», ήταν να παραλάβει την απόφαση, από τα χέρια του τζέντλεμαν  και πανέντιμου, επίσης πρωταθληματικού προέδρου, του φαρμακοβιομήχανου Γενεράκη.

=== ΣΥΝΕΠΕΣΕ  την ημέρα που ο «‘Αρχοντας της Άνδρου» άφησε την τελευταία πνοή του σε νοσοκομείο της Αθήνας (όπου είχε παραμείνει περίπου ένα μήνα, με πρόβλημα λοίμωξη αναπνευστικού) βρισκόμασταν κάπου εκεί κοντά στην κυκλαδίτικη γενέτειρα του. Συγκεκριμένα στην  Μύκονο, ως οικογενειακοί φιλοξενούμενοι της Ειρήνης και Θεοδώρου Νικολαΐδη, εκδοτών του «Φωτός των Σπορ».  Μας φώναξε ο «κύριος Θεόδωρος», έκανε γνωστό το δυσάρεστο γεγονός και ζήτησε να γράφαμε μία σελίδα, αφιερωμένη στον «καπετάνιο» και να την στέλναμε, με φαξ, στην εφημερίδα. Φυσικά ανταποκριθήκαμε αμέσως.]

=== ΑΠΟΣΥΡΘΗΚΑΜΕ  στον οικίσκο, που φιλοξενούμασταν, σκύψαμε πάνω στην γραφομηχανή και νοερά… «ανεβήκαμε στο σκάφος-  ψαροκάϊκο, που συνήθιζε και μας  καλούσε , παρέα με τον πολύ αγαπημένο του Νίκο Στράτο, ανοιγόταν, από την Βουλιαγμένη, που ήταν η μαρίνα του, ως κάποια απόσταση στον Σαρωνικό και ο καπετάνιος του έριχνε τα δίκτυα, για να μάζευαν ό,τι ήταν τυχερό από γαρίδες και ψιλό ψάρι. ΄Όταν μάζευε τα δίκτυα και γυρίζαμε πίσω, ο «πατριάρχης» έβαζε μέσα σε τρείς μικρές σακούλες την «ψαριά» κι έδινε τις δύο σε μας και τον Νίκο.

=== ΒΑΣΙΚΗ, «αρχοντική» κυριολεκτικά συνήθεια του να καλεί εκλεκτούς από αυτούς, που πίστευε, εκτιμούσε  κι αισθανόταν εξαιρετικά , όταν τους προσέφερε γεύμα σε κυριλάτο εστιατόριο, στην περιοχή Κολωνακίου. Εκεί φώναζε δημοσιογράφους, από τον χώρο της ΑΕΚ (π.χ. Λευτέρη Παπαδόπουλο, Τάκη Χαραλαμπίδη, Διονύση Αβούρη, Αργύρη Κοκκινάκη, Νίκο Κατσαρό  και την αφεντιά μας….) κι από τους καλλιτέχνες είχε περί πολλού τον Γιώργο Φούντα, παρότι ο δημοφιλής ηθοποιός ήταν «καταπράσινος», όμως ποτέ δεν αρνιόταν, πως «κατά δεύτερο συμπαθώ την ΑΕΚ, λόγω Νίκου Γκούμα»!

Πάρα πολύ χαρακτηριστικό, ότι ο πρόεδρος ερχόταν πάντοτε έχοντας μια πιατέλα γεμάτη, περιτυλιγμένη με νάϊλον. Μέσα είχε τις πιο πολλές φορές κάποιο παραδοσιακό νησιώτικο φαγητό, που με την ευγενή αποδοχή της κυρίας του εστιατορίου μας σερβιριζόταν σε κατάλληλες στιγμές.

Αξέχαστο και το ταψάκι με γαλακτομπούρεκο (σαν φερμένο από την Πόλη μας), που έφερνε μαζί του, οπότε  ο  Διονύσης Αβούρης, συντάκτης τότε της «Αθλητικής Ηχούς», για λίγο διάστημα και του «Φωτός»,  τον ευχαριστούσε, όπως αποκάλυπτε ο ίδιος, γιατί «ο πρόεδρος του έστελνε τέτοιο γαλακτομπούρεκο και στο σπίτι του, στα Ιλίσια, που έμενε μαζί με την λατρεμένη σύζυγο του, την Γιούλα (από το Παναγιώτα, γιόρταζε στον 15αύγουστο και ναι μεν «αυθεντική Πειραιώτισσα κι «ερυθρόλευκη», αλλά την περασμένη Πέμπτη μέσα από την καρδιά της ήθελε την ΑΕΚ να προκριθεί κατά των … «πράσινων» Αρειανών της Λεμεσού)!

=== ΕΧΟΝΤΑΣ  αρχίσει το γράψιμο, για  το ολοσέλιδο αφιέρωμα, που δημοσιεύτηκε στο «Φως», ως αποχαιρετιστήριο μας  προς ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ «ΕΝΩΣΙΤΗ» και που μας τίμησε με την άμεση φιλία του, συνεχίσαμε το φανταστικό ταξίδι μας, ως φιλοξενούμενοι του πάνω στο ψαροκάϊκο-σκάφος. ΚΑΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑΜΕ , ανάμεσα στα πάμπολλα ΝΙΚΟΓΚΟΥΜΙΚΑ τα εξής:

• ΣΤΟ διάστημα, που διετέλεσε Πρόεδρος στην ΑΕΚ (1946-47 ως 1963) τον «συναντήσαμε» αρχικά ως  φίλαθλοι, όπου είχαμε επιλέξει την εξέδρα της Θύρας 3 (εκεί, που είναι τώρα τα δημοσιογραφικά) και πηγαίναμε, εννοείται με εισιτήριο, σχεδόν σε κάθε ενετός έδρας αγώνα της ομάδας μας. Από εκείνο το σημείο στις 3-1-1962 παρακολουθήσαμε, ως ένας από τους 40.000 παρόντες «Ενωσίτες», τον ιστορικό αγώνα ΑΕΚ- Μπαρτσελόνα 0-6, για τα εγκαίνια του χορτοτάπητα του καλύτερου γηπέδου στην Ελλάδα. Θυμηθήκαμε, ότι ο Πρόεδρος  υποδέχτηκε το βασιλικό ζεύγος της Ισπανίας, την Σοφία και τον Χουάν Κάρλος, υψηλών προσκαλεσμένων, για το γεγονός.

• ΕΠΙ Νίκου Γκούμα  κατακτήθηκε το 1962-63 το πρώτο μεταπολεμικό Πρωτάθλημα της ΑΕΚ, στο ισόπαλο (3-3)μπαράζ με τον ΠΑΟ, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ήταν «η απάντηση» της Ματζεβελάκειας μεγαλοκλοπής του «Ενωσίτικου» τίτλου, κατά την προηγούμενη σεζόν, με την απιθανοαπίστευτη, ως και σήμερα, ήττα (με 3-2 και τον Χρήστο Άμπο να χάνει την ευκαιρία περί το τέλος για την σωτήρια ισοπαλία) στη Νέα Σμύρνη, από τον -και τότε- εξαρτημένο κι αθεράπευτα εχθρό μας, τον Πανιώνιο. Εκείνη η τραγική αποτυχία  προκάλεσε  αμέτρητους, σε αριθμούς κι ένταση, «κλυδωνισμούς» του «κιτρινόμαυρου» υπερωκεάνιου, ΑΛΛΑ  ΧΑΡΗ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΙΩΤΗ εφοπλιστή ίσχυσε το «Ο ΚΑΛΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΣΤΗΝ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ»! 

• ΙΣΩΣ η πιο  σπουδαία μεταγραφική επιτυχία, κατά τον 20ό αιώνα , να ήταν αυτή του ΜΙΜΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, του «κουρέα από τη Νικομήδεια Ημαθίας». Το αστέρι, όμοιο του, εμείς προσωπικά,  ίσως να το συγκρίναμε με του Φέρεντς Πούσκας ή του τωρινού Μπαρτσελονίτη Γιαμάλ, βρισκόταν «στα χέρια» του ΠΑΟΚ (έχοντάς του τάξει επαγγελματική αποκατάσταση ως …εισπράκτορα στα ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης). Βρισκόταν και «στην αγκαλιά» του ΟΣΦΠ, στον οποίο ηγούταν ο ΕΥΤΥΧΗΣ ΓΚΟΥΜΑΣ, ο αδελφός του δικού μας. Στην υπόθεση αυτή έλαμψαν, ως τα ουράνια, τα διοικητικά προτερήματα του Πατριάρχη! Εξασφαλίζοντας πλήρη μυστικότητα και βγάζοντας ανοικτά στο πέλαγος «τορπιλικά» της ΑΕΚ (τους Τζανετή, Μαρόπουλο) , υποστηριζόμενα από «αθέατα υποβρύχια»( π.χ. τον οικονομικά πανίσχυρο Δημήτρη Σεβαστάκη, υπ΄αριθμό μία,  τότε, δύναμη στον εμπορικό κόσμο, χάρη  στη «ναυαρχίδα» του, το κατάστημα υποδημάτων στην οδό Πανεπιστημίου) ΚΤΥΠΗΣΕ ΣΤΟΝ «ΣΤΑΥΡΟ» τους δύο αντιπάλους, ΚΤΥΠΗΣΕ ΚΑΙ ΣΕ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ  «ΦΛΕΒΑ» τον Βεροιώτη, που έμελλε να ανακηρυσσόταν από την Στατιστική Υπηρεσία της ΟΥΕΦΑ σε «κορυφαίο ΄Ελληνα ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα»!  

• Ο ΑΘΛΟΣ του Προέδρου Νίκου Γκούμα στοίχισε τον άδοξο τερματισμό της παραγοντικής καριέρας του Ευτύχη, στον οποίο η «ερυθρόλευκη» καμαρίλα δεν του συγχώρησε ποτέ, ότι «υπέστη συνθλιπτική ήττα  από την ΑΕΚ»!

• Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ της εποχής, επί της Προεδρίας- Νίκου Γκούμα  ερμηνεύτηκε ως πολλαπλή «ρεβάνς» της ΑΕΚ, κατά του Ματζαβελκικού ΠΑΟ, για τις διαβολικές αρπαγές α) του Δραμινού Νεοτάκη Λουκανίδη (για τον οποίο ο ηρωϊκός  Σεβαστάκης είχε νομίσει για «ανδρική την υπογραφή συμφωνίας» με το Νεοτάκη κι ανάρτησε το όνομα του, στην πρόσοψη του ευρωπαϊκού κύρους καταστήματος του, στην Πανεπιστημίου) και β) για την πολυαπάτη «της Νέας Σμύρνης»!

• ΘΕΩΡΗΘΗΚΕ, όμως, και τόσης σημασίας  η απόκτηση του «βλάχου από τη Νικομήδεια», πως χάρη σ΄αυτή «άλλαξε το ρουν της  ιστορίας ΑΕΚ και του ελληνικού ποδοσφαίρου», όπου αντίστοιχη της υπήρξε μόνο από την «παντιοτρόπως» (κυρίως πολιτική, χάρη σε κυβερνητικό Θεσσαλονικέα βουλευτή, τον «Χ.», που υφάρπασε την χρυσή πληροφορία, από τον Αθηναίο φίλο και ομοϊδεάτη του διοικητικό παράγοντα της ΑΕΚ, Δημήτρη Βρεττάκο, αυτός  έχοντας διαβάσει σε αμερικάνικο μπασκετικό περιοδικό, την ύπαρξη, στην συνοικία των νέγρων, ενός «λευκού φαινομένου του «καλαθιού»! ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΛΗ! Σε μας θα είχε έλθει ο «γκάγκστερ», μέσω των ευφυών αδελφών Δημοσθένη και Σίμου Πασχαλίδη (ιδέ υπόθεση Κερκ Ράμπις- «Κυριάκου Ραμπίδη»), αν ο 1000% φιλο«κιτρινόμαυρος» αξέχαστος πια  Δημήτρης Βρεττάκος … «δεν είχε αφήσει ορθάνοικτο το παράθυρο» του γραφείου του!

• ΝΑΙ, κατά τον μέγιστο βαθμό η ΑΕΚ οφείλει στον ΝΙΚΟ ΓΚΟΥΜΑ τη μεταγραφή του «ποδοσφαιρικού Γκάλη». Του το αναγνώρισε  πλήρως η Ιστορία της ΑΕΚ και παράλληλα με το γηπεδικό έργο (από αυτόν  και η κομβική «Θύρα 18», στις 17-9-1991), που έκανε, επίσης την κατάκτηση του 1^ου μεταπολεμικού  πρωταθληματικού τίτλου, του τέλειου χαρακτήρα και  του μεγέθους της προσωπικότητας του (όλοι τον σεβόντουσαν και «υποκλινόντουσαν»). Και γι΄αυτά  ΕΓΙΝΕ ΠΑΝΑΣΙΤΙΚΑ ΑΠΟΔΕΚΤΗ η απόφαση- Γενεράκη- Δημητρακόπουλου για «ΝΙΚΟΣ ΓΚΟΥΜΑΣ» στον  γηπεδικό Ναό, από τον οποίο γεννήθηκε το Πατριαρχείο «Αγιά Σοφιά»!

===Υ.Γ. Πριν  από δύο καλοκαίρια πήγαμε οικογενειακά για ολιγοήμερες διακοπές στην ΑΝΔΡΟ. ΄Εκεί είναι εγκατεστημένος,  επαγγελματικά μόνο, ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΦΕΣΚΟΣ (έχει παράσημο στην αθλητική φανέλα του το ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ , με την ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΠΛΩΝ, κατά την δεκαετία του ΄70). Όταν ήμασταν εκεί τον παρακαλέσαμε και «μας περιήγησε» σε σημεία του νησιού, που «ΑΝΑΔΥΟΥΝ ΝΙΚΟ ΓΚΟΥΜΑ»! Ανάψαμε κι ένα κεράκι, για την αιώνια μνήμη του ΑΡΧΟΝΤΟΠΑΤΡΙΑΡΧΗ,  στην μητροπολιτική εκκλησία της Άνδρου, την πανέμορφη «Άγιος Φίλιππος».

Κι όταν τώρα πολύ συχνά τηλεφωνιόμαστε με τον παλαίμαχο «Μπεκενμπάουερ» , τον ρωτάμε: «ΖΕΙ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ Ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΟΥΜΑΣ;». Αν…ακούμε καλά, ο Γιώργος μας απαντάει: «ΖΕΙ, ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΕΚ»!     

ΦΙ ΚΑΠΑ