Μετάλλαξη…

Ο δικός μας Ντέμης που μέσα στα λασπωμένα τερέν κέρδιζε με το λοφίο και την καρδιά του, αντιπάλους και παράγκες, τον μετέτρεψαν στην πορεία τα κουστούμια, οι γραβάτες και οι τίτλοι τιμής, σε Κυριο Νικολαίδη και τώρα απλά σε Νικολαϊδη.

Συμβαίνει συχνά,οταν μεγαλώνει ο άνθρωπος να χανει την ενταση και την φλόγα που εχει μεσα του για πολλά πράγματα αλλα το χειρότερο απο ολα ειναι να ξεχνάει.

Δεν ξέρω αν εκεινο το τυπάκι απο την Αλεξανδρούπολη με τον Δικέφαλο στο μπράτσο ηταν ενας ρόλος για σενα παρασυρόμενος απο τον ρομαντισμό της εποχής αλλα για εμάς ηταν ενα στήριγμα που ταυτιστηκαμε και πορευτήκαμε..

Όταν φόραγες το σορτσάκι ησουν νικητής.Ηγέτης με λάθη που έμοιαζαν αυθόρμητα και συγκινητικά..

Όταν αποσύρθηκες σε κέρδισαν οι δημόσιες σχέσεις και υπέπεσες σε λάθη που ηταν εν γνώση σου και ηταν προσβλητικά κυρίως για σένα..

Κάποτε ήσουν πηγή έμπνευσης.Εδω και παρα πολύ καιρό εισαι πηγή απογοήτευσης..

Αν ο καινουργιος ρολος που εχεις διαλέξει τα τελευταια χρονια σε εκφράζει,εμας δεν μας αρέσει καθόλου.

Και αφου ειναι ωρα για αυτοκριτική και αλήθειες Νικολαίδη,εμεις τον τυπο με το 11 στην πλατη δεν βλέπαμε τον Ντέμη.Κατα βάθος τον εαυτό μας βλέπαμε.Το είχαμε ανάγκη για να κρατηθούμε στα δύσκολα.

Όποιος και να ηταν στην θέση σου παλι τον εαυτο μας θα βλέπαμε μεσα απο τα μάτια του.Και αν δεν υπήρχε,θα τον δημιουργούσαμε μόνοι μας γιατι θέλαμε να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα μας..

Συγνώμη που δεν στο είπαμε νωρίτερα..

Τώρα είμαστε πάτσι;

Πάνος Ακάκιος