Πέντε… λιγότερο γνωστές ιστορίες για την Brighton

Brighton & Hove Albion! Κυρία ετών 122!

Εκείνο που ίσως όλοι γνωρίζουμε για την Μπράιτον είναι ότι από μια άσημη ομαδούλα της νότιας Αγγλίας που τα περισσότερα της χρόνια τα πέρασε ανεβοκατεβαίνοντας από τη Β’ στη Γ’ κατηγορία και αντίστροφα, τα τελευταία χρόνια έχει μεταμορφωθεί, με το μαγικό ραβδί του Tony Bloom, του σημερινού Προέδρου της, σε μια ομάδα θαύμα με σταθερά ανοδική πορεία.

Η Μπράιτον που είναι σήμερα ο ορισμός της ομάδας «αγοράζω φθηνά, πουλάω ακριβά» και του «ουδείς αναντικατάστατος» έχει μια μακρά ιστορία που εκτείνεται σε περισσότερα από εκατό χρόνια καθώς είναι, πια, μια κυρία ετών 122.

Σε αυτό το άρθρο, θα εξερευνήσουμε μερικές από τις λιγότερο γνωστές ιστορίες που σχετίζονται με την ποδοσφαιρική ομάδα Brighton & Hove Albion.

#1  Τα Δελφίνια

Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1974 — 1975, η Brighton & Hove Albion FC έγινε γνωστή ως τα Δελφίνια, ένα όνομα που ψηφίστηκε από τους ντόπιους.  Άλλες προτάσεις ήταν οι «Southdowners», «Goldstoners», «Sparklers», «Gems» και «Diehards». Ωστόσο, η πιο δημοφιλής επιλογή τότε ήταν το «Dolphins» καθώς το φιλικό αυτό θηλαστικό ήταν ένα επίκαιρο θέμα σε τοπικό επίπεδο, επειδή ένα δελφινάριο είχε ανοίξει στο ιστορικό Ενυδρείο του Μπράιτον το 1969. Το σήμα της ομάδας τους άλλαξε την επόμενη σεζόν για να το αντιπροσωπεύσει. Αυτή η έκδοση του λογότυπου έμεινε στο κλαμπ μόνο για λίγους μήνες αφού το 1977 εισήχθη το σήμα του γλάρου και από τότε παραμένουν οι Γλάροι.

#2 Γλάροι – “We Fly High As The Seagull!”

Οι «Γλάροι» θεωρούν την Κρίσταλ Πάλας ως τους μεγαλύτερους αντίπαλούς τους, παρόλο που η ομάδα του Λονδίνου απέχει περίπου 70 χιλιόμετρα από το Μπράιτον.
Όταν οι δύο πλευρές συναντήθηκαν το 1976, η Μπράιτον μόλις είχε προσθέσει το δελφίνι στο σήμα της. Δειλά δειλά οι οπαδοί είχαν αρχίσει να αποκαλούνται τα «δελφίνια» αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ.

Σύμφωνα με τις διηγήσεις, μερικοί οπαδοί της “μισητής” Κρίσταλ Πάλας άρχισαν να φωνάζουν «Αετοί, Αετοί» (το παρατσούκλι της Κρίσταλ Πάλας, που ήταν κι αυτό σχετικά καινούριο) και μια ομάδα οπαδών της Μπράιτον απάντησε με το «Γλάροι, Γλάροι», τιμώντας το πουλί και όχι τα συμπαθέστατα δελφίνια. Το παρατσούκλι κόλλησε και είναι δημοφιλές από τότε. Το “δελφίνι” μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και ο “γλάρος” έγινε το σύμβολο της ομάδας.

Βέβαια το “Seagulls” ταιριάζει απόλυτα στο κλαμπ καθώς είναι μια αναφορά στο υπέροχο παραθαλάσσιο περιβάλλον του Μπράιτον, όπου οι γλάροι πετούν ξυστά από το κεφάλι σου καγχάζοντας με τη χαρακτηριστική φωνή τους και άμα λάχει μπορεί να σου αρπάξουν και τη μπουκιά από το χέρι!

Καθώς περνάει ο καιρός, ωστόσο, αυτό το όνομα άρχισε να διαμορφώνεται σε κάτι πολύ περισσότερο. Έγινε συμβολικό για το πόσο μακριά είχε φτάσει η Μπράιτον από το να είναι ερασιτεχνική ομάδα που έπαιζε εναντίον τοπικών αντιπάλων κάποτε ενώ τώρα αγωνίζεται σε μερικά από τα μεγαλύτερα γήπεδα της Ευρώπης μπροστά σε χιλιάδες θεατές!

#3 Goldstone Ground – “Οι Γλάροι μεταναστεύουν”

Η Μπράιτον αγωνίζεται στο «Falmer Stadium» από το 2011, το οποίο για χορηγικούς λόγους τα τελευταία χρόνια είναι επίσης γνωστό ως «American Express Community Stadium» ή εν συντομία «Amex».

Ωστόσο, οι περισσότερες από τις αναμνήσεις των πιο μεγάλων σε ηλικία οπαδών της Μπράιτον είναι από το Goldstone Ground, το οποίο ήταν το σπίτι του ποδοσφαιρικού συλλόγου για 95 ολόκληρα χρόνια, από το 1902 έως το 1997.

Η ιστορία του τέλους του Goldstone Ground είναι μια τραγωδία. Στις 7 Ιουλίου 1995, η τοπική εφημερίδα The Argus δημοσίευσε τον τίτλο «Οι Γλάροι μεταναστεύουν» στην πρώτη της σελίδα, αναφέροντας μια ιστορία που διέρρευσε ότι το Goldstone Ground είχε πουληθεί. Η Μπράιτον είχε αυξανόμενα χρέη, οπότε η πώληση ήταν μια προσπάθεια αποφυγής της χρεοκοπίας. Οι οπαδοί ήταν εξοργισμένοι που δεν ενημερώθηκαν από το διοικητικό συμβούλιο αλλά και από το γεγονός ότι η ρήτρα «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα» αφαιρέθηκε από το καταστατικό του συλλόγου, πράγμα που σήμαινε ότι το Διοικητικό Συμβούλιο θα έπαιρνε χρήματα εάν ο σύλλογος διαλυόταν. Ο σύλλογος είχε πουλήσει το έδαφος και την ψυχή του στον “διάβολο” (έναν κατασκευαστή ακινήτων, οπότε είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα).

Οι διαμαρτυρίες, με στόχο το διοικητικό συμβούλιο, συνεχίστηκαν όλη τη σεζόν με αποκορύφωμα στο τέλος της σεζόν 1995-96 όπου οι απογοητευμένοι οπαδοί εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και από τις δύο άκρες και γκρέμισαν τα δοκάρια. Ο αγώνας σταμάτησε με αποτέλεσμα να αφαιρεθούν τρεις βαθμοί από την BHAFC και η ιστορία έγινε γνωστή παγκοσμίως.

Πολλές, πιο ευφάνταστες, διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν και την επόμενη σεζόν. Οι θαυμαστές διαδήλωναν έξω από το σπίτι του Bill Archer (μέλος του διοικητικού συμβουλίου) καθώς και έξω από την εταιρεία του.

Τότε πραγματοποιήθηκε και η πρώτη “Fans United Day“. Στις 8 Φεβρουαρίου οπαδοί από περίπου εκατό συλλόγους εμφανίστηκαν με τις φανέλες των ομάδων τους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στο διοικητικό συμβούλιο της Albion.

Η 26η Απριλίου 1997 θα μείνει στη μνήμη των οπαδών της Μπράιτον ως το τελευταίο παιχνίδι στο Goldstone. Καθώς το τελευταίο σφύριγμα ακούστηκε, οι θαυμαστές άρπαξαν καθίσματα, χλοοτάπητα και οτιδήποτε άλλο μπορούσαν για αναμνηστικό (κι αυτό τώρα κάτι μου θύμισε και τα μάτια γέμισαν δάκρυα).
Ένας θησαυρός αναμνήσεων χάθηκε καθώς η τοποθεσία του Goldstone Ground έγινε εμπορικό πάρκο. Οι ποδοσφαιρόφιλοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι σύλλογοι όπως η Άρσεναλ και η Μπάγερν Μονάχου έχουν κάνει παρόμοιες κινήσεις, ωστόσο, η βασική διαφορά ήταν η έλλειψη συμμετοχής των βασικών ενδιαφερομένων.
Η ιδέα ότι ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος εκπροσωπούσε μια κοινότητα πήγε περίπατο!

#4 “Η Σαύρα” – Ο πρόεδρος που παίζει πόκερ

Ο Tony Bloom, ο σημερινός Πρόεδρος της Μπράιτον, τυχαίνει να είναι και διάσημος επαγγελματίας παίκτης πόκερ. Έχει εμφανιστεί σε διεθνή τουρνουά όπως το τελικό τραπέζι του World Poker Tour. Το βιογραφικό του ως παίκτη πόκερ περιλαμβάνει επίσης τη νίκη στο Αυστραλιανό Πρωτάθλημα Πόκερ μεμονωμένα και το Κύπελλο Εθνών Πόκερ με τη Βρετανία. Είναι γνωστός στον κόσμο του πόκερ ως “The Lizard“.

Με τα χρήματα που έβγαλε από τον τζόγο και το πόκερ ο Μπλουμ, (λέγεται ότι σε μία βραδιά πόκερ συγκέντρωσε 2 εκατ. ευρώ) ίδρυσε το 2006 την εταιρεία «StarLizard», μία συμβουλευτική εταιρεία στοιχημάτων υψηλής αξίας, η οποία πιστεύεται ότι έχει ετήσιο τζίρο άνω των 100 εκατ. Ευρώ.

Το 2009, με τα κέρδη της εταιρείας του αγοράζει το 75% των μετοχών της Μπράιτον, που τότε έπαιζε στην Γ’ Κατηγορία της Αγγλίας, επενδύοντας ευθύς αμέσως 90 εκατ. στην ομάδα. Έκτοτε έχει επενδύσει πάνω από 400 εκατ. στον ανασχεδιασμό της. Το 2011 εγκαινιάζει το Falmer Stadium των 31,800 θέσεων.

Ο Μπλουμ είναι ένθερμος οπαδός της Μπράιτον, καθώς εκτός του ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μπράιτον, ο παππούς του, Χάρι, ήταν αντιπρόεδρος της ομάδας τη δεκαετία του 70’. Η ομάδα «μεγάλωσε» στα χέρια του, πανηγύρισε σπουδαίες νίκες, έφτασε στην Premier League και τώρα έγινε «Ευρωπαία».

Ένα ποδοσφαιρικό “παραμύθι” γράφεται και ο Τόνυ Μπλουμ αποτελεί σημαντικό κομμάτι του.

Και το κερασάκι…

#5 Είθε η δύναμη να είναι μαζί σου – Η πόλη που αγαπά το Star Wars!

Το 2001, η εθνική απογραφή που πραγματοποιήθηκε αποκάλυψε ότι το 2,6% των κατοίκων στο Μπράιτον ταυτίστηκαν με τη θρησκεία των Τζεντάι. Ο μεγαλύτερος αριθμός «Jedi» βρέθηκε να βρίσκεται στην πόλη. Για τους μη μυημένους, ο «Jediism» είναι μια θρησκεία που βασίζεται στα συστήματα αξιών των χαρακτήρων των θρυλικών ταινιών Star Wars.

Τα στατιστικά στοιχεία του 2015 αποκάλυψαν ότι 2636 άνθρωποι στο Μπράιτον αυτοπροσδιορίστηκαν ως «Ιππότες Τζεντάι».

 AT-AT Walkers, Brighton, UK

Ελπίζουμε την Πέμπτη, στον αγώνα με την ΑΕΚ, η δύναμη να MHN είναι μαζί τους.