Δασκάλα χαστούκισε μαθητή εξαιτίας της ΑΕΚ!

Όταν η συμπεριφορά ενός παιδαγωγού σε οδηγεί να γίνεις ακόμα πιο φανατικός οπαδός της ΑΕΚ

Αν μη τι άλλο, ο καθένας από εμάς έχει να διηγηθεί μία ή περισσότερες ιστορίες που αφορούν το δέσιμό του με την ΑΕΚ. Ιδιαίτερα οι αφηγήσεις που αφορούν την παιδική ηλικία αποκτούν ξεχωριστό ενδιαφέρον για κάθε έναν από εμάς τους εραστίες της Ιδέας που λέγεται ΑΕΚ.

Η αλήθεια είναι, ότι και εγώ έχω να διηγηθώ πάμπολλες προσωπικές στιγμές που διαμόρφωσαν τον ενωσίτικό μου χαρακτήρα!

Μία από αυτές που έμειναν ανεξίτηλες στο μυαλό συνέβη στην Πέμπτη δημοτικού.

Στο συγκεκριμένο σχολείο ήμουν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και μάλιστα είχα την ίδια δασκάλα που με υποδέχτηκε την πρώτη, στην Τετάρτη δημοτικού.

Οπότε είχε μάθει τα πάντα για μένα ως χαρακτήρα και το μεγάλο μου, χούι, για εκείνη, έρωτας για μένα. Την ΑΕΚ.

Ήταν γνωστό σε όλο το σχολείο πόσο παθιασμένος ήμουν με την ΑΕΚ. Μόνο εγώ, ο αδελφός μου και ένα συνομήλικο κορίτσι, του οποίου ο πατέρας ήταν παλιός καλαθοσφαιριστής της Ένωσης μοιραζόμασταν την ίδια καψούρα στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Τόσοι λίγοι ΑΕΚτζήδες ήμασταν στο σχολείο σε μία εποχή, στις αρχές των 90’s που ο Δικέφαλος μεσουρανούσε με Μπάγεβιτς στο τιμόνι και είχε κατακτήσει τρία σερί πρωταθλήματα.

Δεν πειράζει λίγοι, αλλά καλοί είμασταν και πολύ φανατικοί. Μάθαμε να υποστηρίζουμε την Ιδέα από μικρά παιδιά χωρίς φόβο και πάθος. Και φυσικά βιώναμε στο πετσί μας ποιοι είναι οι απαταιώνιοι του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Να πάω όμως στην ιστορία που τώρα τελευταία άρχισε να επανέρχεται στη μνήμη μου, λες και ξύπνησα από κώμα και να ταλαιπωρεί το μυαλό μου.

Είχα το συνήθειο να σχεδιάζω οτιδήποτε αφορούσε την ΑΕΚ. Σχεδίαζα τον Δικέφαλο, την Σκεπαστή, την μπόμπα της Original.

Δεν πετύχαιναν όλα τα σχέδιά μου! Ίσα ίσα είχα κάνει πολλές αποτυχημένες προσπάθειες πριν βγάλω ένα τέλειο αποτέλεσμα.

Τον πρώτο Δικέφαλο αετό που τελειοποίησα τον είχα βάλει μέσα στη ζελατίνα της κασετίνας μου, για να τον καμαρώνω! Δεν τον χάρηκα όμως για πολύ.

Ένα πρωινό στο σχολείο συνέβη κάτι που με στιγμάτισε για μια ζωή. Ήταν Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη ή Παρασκευή, δεν θυμάμαι ακριβώς. Στον πούτσο μου κιόλας ποια μέρα ήταν. Το περιστατικό καταγράφηκε στη μνήμη χωρίς τέτοιες λεπτομέρεις

Η δασκάλα δίνει εντολή να αφήσουμε τα μολύβια και να γράψουμε με στυλό. Είχε τη συνήθεια τις πρόχειρες σημειώσεις να τις κρατάμε με μολύβι και με στυλό τις πιο επίσημες, κατά κάποιον τρόπο.

Εγώ θυμόμουν, ότι είχα πάρει στυλό μαζί μου, αλλά για έναν περίεργο λόγο δεν τον βρήκα αμέσως μέσα στην κασετίνα. Ξόδεψα 5 δευτερόλεπτα πριν τον ανακαλύψω.

Αυτά τα 5 δευτερόλεπτα ήταν η αφορμή για αυτό που ακολούθησε.

«Τί κάνεις εκεί;», με ρώτησε η δασκάλα. Στην απάντηση «τίποτα κυρία, έψαχνα τον στυλό», κατεβαίνει με νεύρα από την έδρα και πλησιάζει στο θρανίο μου.

Ανοίγει την κασετίνα και βλέπει μπροστά της τον Δικέφαλο. «Τί είναι αυτό;», με ρωτά, για να πάρει την απάντηση, ότι ήταν αυτό που έβλεπε…

Έβγαλε το χαρτί με τον Δικέφαλο από την κασετίνα, το έσκισε μπροστά μου, με τα βλέμματα των συμμαθητών μου να παρακολουθούν το θέαμα έντρομα.

Στη συνέχεια μου άστραψε δύο σκαμπίλια στο μάγουλο, τα οποία ακούστηκαν μέχρι το προαύλιο!

Δεν με πόνεσαν τα χαστούκια. Εξάλλου κάθε αγόρι στη συγκεκριμένη ηλικία, ειδικά αν είναι άτακτο διαολάκι, έχει μάθει στο ξύλο.

Αυτό που με πόνεσε περισσότερο απ’ όλα ήταν που έσκισε τον αγαπημένο μου Δικέφαλο που τόσο πολύ με είχε ταλαιπωρήσει να ολοκληρώσω σε ένα φύλλο χαρτί.

Και τί κατάλαβε; Ο Δικέφαλος δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό μου και πλέον είναι χαραγμένος στο αριστερό μου μπράτσο…

Το ξύλο στους μαθητές από εκπαιδευτικούς ήταν κατάλοιπα μιας παλαιότερης εποχής που συνέχιζε να επιβιώνει στα 90′s σε ορισμένα σχολεία. Αλλά δεν μασούσαμε! Δεν είναι όπως τώρα που θα γραφόταν στα σάιτς και τα blogs «Δασκάλα χαστούκισε παιδί Πέμπτης δημοτικού εξαιτίας του Δικέφαλου της ΑΕΚ!».

Τότε ούτε στους γονείς μας δεν λέγαμε τί γινόταν στο σχολείο. Επικρατούσε ομερτά. Εξάλλου τέτοια περιστατικά μας έκαναν να δεθούμε περισσότερο με την ΑΕΚ.

Συμφωνείτε;

Χάμπος Κουρτίδης

ΥΓ: Αν έχετε και εσείς οπαδικές ιστορίες που σας έχουν στιγματίσει μπορείτε να τις στείλετε στο 19xak84@gmail.com και εγώ θα τις δημοσιεύω αυτούσιες. Γιατί οι οπαδοί εκτός από ιστορία, γράφουν τις καλύτερες εμπειρίες.

ΥΓ2: Επειδή έχει γίνει χαμούλης, να σας ενημερώσω, ότι την ιστορία μου την έχουν αφηγηθεί και την έχω φέρει σε πρώτο πρόσωπο, για να γίνει πιο ζωντανή…