Το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ, βομβαρδίζει θάνατο ακόμα μια φορά στην Παλαιστίνη με τις πλάτες και την ανοχή ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα του Ισραήλ έριξε νερό στον μύλο  της επιθετικότητας από το κράτος που διαχρονικά παίζει τον ρόλο του μπαμπούλα στην Μέση Ανατολή. Δεκάδες θύματα κι ανάμεσά τους μικρά παιδιά που θυσιάζονται στον βωμό του μοιράσματος της πίτας. Ένας λαός που εδώ και χρόνια ψάχνει πατρίδα και γη για να ζήσει απέναντι σε όλο τον πλανήτη. Θύτες εκτός από το Ισραήλ, και οι κυβερνήσεις που δεν αναγνωρίζουν Παλαιστινιακό κράτος, ανάμεσά τους και η Ελλάδα παρά τις αποφάσεις της Βουλής.

Ένας ολόκληρος λαός που βρίσκεται μόνιμα σε διωγμό και σε πόλεμο. Ένας περήφανος λαός που δεν σκύβει το κεφάλι, δεν προσκυνάει και μαθαίνει να πολεμάει για το δίκιο του και την πατρίδα του, από την μέρα που γεννιέται. Ένας λαός που καθημερινά πολεμάει για την επιβίωση του. Φυλακίσεις, δολοφονίες, βομβαρδισμοί για να υποδουλώσουν αυτό το περήφανο σαρίκι. Κι αν οι ισχυροί της γης σκέφτονται πως μπορούν εύκολα να ξεμπερδέψουν με τους λαούς, η αλληλεγγύη μας φωνάζει ΟΧΙ. Οι λαοί θα νικήσουν. Οι Κούρδοι, οι Παλαιστίνιοι και όλοι εκείνοι οι λαοί που παλεύουν για πατρίδα θα αφήσουν στην άκρη τους σχεδιασμούς που θέλουν κράτη όπως το Ισραήλ και της Τουρκίας να παίζουν τον ρόλο του μπαμπούλα σε Μ. Ανατολή και Μεσόγειο αντίστοιχα. Οι λαοί που δεν αναγνωρίζουν ως θύματα τον εαυτό τους, αλλά ως μαχητές για την ελευθερία της πατρίδας τους δεν φοβούνται. Η Αχέντ Ταμίμι φυλακίστηκε από τις Ισραηλινές αρχές σε ηλικία 13 ετών για επίθεση σε στρατιωτικούς που πυροβόλησαν τον μικρότερο ξαδερφό της και κρατήθηκε για 8 μήνες. Έτσι αγαπάνε την πατρίδα και την οικογένειά τους τα παιδιά που γεννιούνται στην φωτιά. Τα διδάσκουν πως κατάγονται από την γη της Ειρήνης κι όμως οι ρουκέτες σφυράνε πάνω από τα κεφάλια τους. Είμαστε μαζί τους. Στο πλάι τους. Όχι μόνο με τους Παλαιστίνιους, αλλά σε όποιον σηκώνει κεφάλι απλώνουμε το χέρι που θα τον βοηθήσει.

Σήμερα δεν έχει ΑΕΚ το κείμενό μου. Ήθελα να γράψω πολλά για την επαφή με τους πρώτους μάγκες του χάντμπολ για χατήρι του αφιερώματος του AEKLIVE εν όψει του τελικού, αλλά όλα πάνε σε δεύτερη μοίρα όταν ο πόλεμος χτυπάει την πόρτα μας. Συγκλονισμένος από το ατύχημα του Μόγια, θα ευχηθώ να γίνουν καλά το συντομότερο και εκείνος και η γυναίκα του. Το ευρωπαϊκό που θα πάρουμε στο χάντμπολ θα είναι αφιερωμένο στους Ισπανούς που ήταν οι μεγάλοι άτυχοι της χρονιάς και στο δικό μου το φτωχό μυαλό, στην απονομή θα υπάρχει και μια σημαία της Παλαιστίνης δίπλα στο ιερό έμβλημα της προσφυγομάνας ΑΕΚ. Γιατί ξέρουμε από προσφυγιά και γιατί έτσι μάθαμε από τους παππούδες μας. Στις μεγάλες χαρές μας, να κλαίμε από χαρά και ευτυχία αλλά και να θυμόμαστε αυτά που μας πονάει η έλλειψή τους. Να θυμόμαστε αυτά που περάσαμε για να φτάσουμε στις χαρές αλλά και να μην επιτρέψουμε να τα ξαναζήσει κανείς. Έτσι αγαπάμε εμείς την πατρίδα μας. Έτσι αγαπάμε εμείς τον άνθρωπο. Με αλληλεγγύη σε αυτόν που εξεγείρεται για το δίκιο των αιτημάτων του.

Ο λαός με τα εκατομμύρια σφεντόνες θα σταθεί απέναντι στα  πάνοπλα τανκ και θα νικήσει.

Ότι φοβάστε εσείς, εγώ θα γίνω πάλι. Σαρίκι τυλιγμένο σε περήφανο κεφάλι…

by KKRK