Ήσουν και θα’σαι πάντα εδώ…

3 Απριλίου 2010 και ο χρόνος έχει σταματήσει κάπου εκεί.Το τηλέφωνο χτύπησε λίγο μετά τις 3 την νύχτα κι από τον χτύπο κατάλαβα τα άσχημα νέα.Έδωσες μάχη κοντά μια εβδομάδα μετά το τροχαίο και τελικά την έκανες.

Μεγαλύτερος από εμένα όταν σε πρωτογνώρισα στο club του Κορυδαλλού,μου έλεγες ότι ο Πειραιάς είναι κιτρινόμαυρος.Χάθηκες φίλε Μήτσο και πήρες μαζί σου το κίτρινο και μας άφησες το μαύρο του πένθους.8 χρόνια μετά και κανείς δεν σε ξεχνάει.Κάθε τέτοια μέρα σφίγγει η ψυχή.Και χτες το βράδυ έγιναν πάλι όλα όπως τότε μόνο που είχα κλείσει το κινητό.Δεν άντεχα να ακούσω ότι ο Μήτσος έφυγε.Γιατί πονάει ακόμα γιατί δεν έφυγε ΠΟΤΕ.

Ο Δημήτρης Μαζαράκης είναι εδώ μαζί μας και θα μείνει όσο υπάρχει έστω ένας που τον κουβαλάει μέσα του.Και είναι πολλοί.Είμαστε όλοι.

Ειδικά τέτοιες μέρες που η ΑΕΚ ετοιμάζεται να το σηκώσει,το γήπεδο χτίζεται και όλα φαίνονται να παίρνουν τον δρόμο τους,ο Μήτσος δεν θα μπορούσε να λείπει.Είναι σε κάθε τραγούδι της κιτρινόμαυρης εξέδρας.Είναι κάθε μέρα στην Νέα Φιλαδέλφεια και παρακολουθεί την ανέγερση του γηπέδου.Είναι μαζί με το πρωτάθλημα που θα σηκώσει η ΑΕΚ.Ήταν στο Φάληρο που κερδίσαμε τους γαύρους όπως τότε.Είναι παρέα με όλους αυτούς που δεν πρόλαβαν να ζήσουν τα σημερινά.
Ήσουν και θα ‘σαι πάντα εδώ Μητσάκο.8 χρόνια μετά κανείς δεν σε ξέχασε…

“Κι όταν μια μέρα ΑΕΚ θα πεθάνω,
στον ουρανό πουτάνα θα τα κάνω ,
με τον Θεό θα γίνω φιλαράκι
να του μιλάω για το Δωματιάκι”

KKRK