Στην οδό Θράκης…
Με βρήκε εκείνος ο Απρίλης..
Που μου ξερίζωσε την καρδιά…
Ένα “λάγνο ψέμα”…
Αυτό ήταν..
Το “έγραφα”…
Αλλά δεν το πίστευα…
Πιο πολύ ο θυμός μιλούσε..
Και ο “καθρέφτης”…
Κοιτώντας τον εαυτό μου..
Το εγώ μου..
Το ένστικτο ..και ο χρόνος μου έδιναν τα “μηνύματα” τους..
Και πίσω από αυτά…
Κρύφτηκε εκείνη…
Στην αρχή πίσω από μεγάλα λόγια..
Και έπειτα πίσω από μια σιωπή…
Δειλή και αναποφάσιστη..
Και εκεί είναι που αντί να πεις συγνώμη..
Λες Αντίο…
Σαν τότε..
Με τα κεράκια αναμμένα
Εκεί που μια Κυριακή άλλαξε όλη μου η ζωή…
Ένα “γλυκό λάθος’…
“Εσύ δεν έχεις κάνει λάθη στην ζωή σου…”
Και στο Ιπποκράτειο..
Η καρδιά μετά από καιρό έδωσε στίγμα…
Έδωσε παλμό…
Μετά από καιρό ένιωσα να την αγαπάω..”Πιο πολύ”..
Για να πάψω να πονάω..
Και ας μην το ξέρει..
Κάποια στιγμή θα το νιώσει..
Τα μάτια μου της το ‘λεγαν..
Τόσα χρόνια που την κοίταγα στα μάτια..
Και εγώ μέχρι εκείνο τον Απρίλη κοίταγα τον καθρέφτη..
Έβλεπα τα “εγκληματικά λάθη” που έκανα..
Βλέποντας στον καθρέφτη το υπέρμετρο εγώ μου..
Από κείνο τον Απρίλη και μετά…
Έσπασα τον καθρέφτη…
Και ας φέρνει γρουσουζιά..
Για να την δω πίσω από τον καθρέφτη..
Εκεί που “κρύφτηκε”..
Πόνεσα πολύ..
Γι αυτό την αγάπησα “πιο πολύ”…
Για να μην πονάω άλλο…
Εκείνη…
Άλλαξε..
“Μεταλλάχθηκε”…
Δεν μπορεί να με κοιτάξει στα μάτια..
Ώρες ώρες..αναρωτιέμαι ποιος μπορεί να με κοιτάξει στα μάτια..
Και γνωρίζω και χιλιάδες άλλους..
Στην 38..
Στην 40..
5-6-7…. για τα παιδιά της Σκεπαστής…
Θα είμαστε εκεί..
Για μιά αγάπη που έμεινε μισή…
Κάτω από το βλέμμα του “Θεού”..
Να την κάνουμε να θυμηθεί ποια ήταν..
Τι ένιωθε..
Τι ζητούσε..
Στο Προπό του Σίμου.. ο Γιάννης ο Φοιτητής ήρθε σε ένα Original Old School ραντεβού με κάποιους
αρχαίους Originalistes..
Βαρέθηκα να ακούω ξανά και ξανά ιστορίες από το παρελθόν..
Και μόλις μιλήσεις για το παρόν και το μέλλον…
ΌΛΟΙ θα σου πουν για το γήπεδο..
“Γιάννη έχει καταλάβει ότι αυτό το γήπεδο δεν θα γίνει η κολυμπήθρα του Σιλωάμ για ότι γίνεται στην
ΑΕΚ..
Θα γίνει το γήπεδο…
Και δεν θα υπάρχει τίποτα γύρω του που να θυμίζει ΑΕΚ…
Ούτε αγωνιστικά..ούτε οπαδικά..ούτε διοικητικά..
Στην ΑΕΚ..
Η “οπαδική ιστορία” της (λέγε με R) είναι άμεσα συνυφασμένη με την ΑΕΚ..
Είναι ο εξαγνισμός της ψυχής του ΑΕΚτζή..
Λέμε την “Ιστορία” μας..
Και ξεπλένουμε την ψυχή μας…
Αυτή την ψυχή την μαυρίσαμε..
Κοιτώντας ο καθένας τον “δικό” του καθρέφτη..
Την δική του ΑΕΚ..
Αυτή την “Ιστορία”..
Η ΑΕΚ την οφείλει.. στην καρδιά που χτυπούσε στο Ιπποκράτειο..
Που όσα λάθη κι αν έχει κάνει..
Αν βάλεις την ζυγαριά…
Θα επιβεβαιωθεί ο νόμος της βαρύτητας..
Είμαι βέβαιος ότι ο πόνος και η πίκρα που ένιωσε..
Έσπασε τον δικό του καθρέφτη..
Για να δει αν η ΑΕΚ μπορεί να τον κοιτάξει στα μάτια..
Προς το παρόν..δεν μπορεί..
Όσοι από μας που είμαστε παιδιά του..που μεγαλώσαμε μαζί του..που τον αγαπήσαμε..που του
κακιώσαμε..όλοι όσοι μάθαμε την ΑΕΚ μέσα από τα δικά του μάτια..
Πως..και ΠΟΙΟΣ να τον κοιτάξει στα μάτια..;;
Η ΑΕΚ – για όσους αρνείστε να την “νιώσετε”- έχει πολλά “Αν”…
Το νέο γήπεδο -χωρίς την Σκεπαστή- είναι ένα νέο “Αν”..
Ένα νέο ξεκίνημα..
Με μια αγάπη βαθιά ριζωμένη..
Ένα νέο ραντεβού με την Ιστορία..
Στα μάτια μου είναι η “τελευταία ευκαιρία”..
Μετά από τόσα χρόνια απουσίας “ταυτότητας” και “σημείου αναφοράς”..
Ύστερα από 9 χρόνια είναι εμφανές ότι η Original αδυνατεί να σηκώσει το οπαδικά “ιστορικό βάρος”
στις πλάτες της..
Και το μόνο που της απομένει να κάνει είναι αυτό που της λείπει..
Και που είναι η πεμπτουσία της Original οπαδικής κουλτούρας που μεγάλωσε όχι απλά γενιές .αλλά ΟΛΗ
ΤΗΝ ΑΕΚ ..
Να είναι ο κύριος εκφραστής του κόσμου της ΑΕΚ..
Και όχι ο εκφραστής του “καθρέφτη” της..
Στην ΑΕΚ υπήρχε Λαοκρατία..όχι Αναρχία..
Σ αυτήν την “ιστορική συγκυρία”..
Δεν περισσεύει ΚΑΝΕΙΣ..
Σπάστε τον “καθρέφτη” σας..
Είναι κρυμμένη από πίσω..
Θυμηθείτε τι περάσαμε…και κοιτάξτε την στα μάτια..
Χωρίς δειλία και αναποφασιστικότητα ..
Εγώ είμαι “καμένος”..
Και “ονειρεύομαι”..
Στην πρεμιέρα..
Δεν πρέπει να λείπει..
Εκείνο το ξανθό λιγνό αγόρι..
Να σπάσει τον καθρέφτη πρώτος..
Και κοιτώντας την στα μάτια..
Να την πάρει αγκαλιά..
Πατώντας στους ώμους μας..
Με εκείνο το σφιχτό κράτημα στο χέρι που ένιωθες πως χτυπούσε η καρδιά του..
Και με εκείνη την “τρεμάμενη φωνή”…
Θα της πει…
“Σ ́ αγαπώ πολύ…”
Και αφού σπάσετε τον καθρέφτη…
Μέσα από τις φωνές σας..
Θα του απαντήσει..
“Πιο πολύ…
Όσα γήπεδα κι αν φτιαχτούν..όσο κι αν τα διαρκείας δεν λες ότι ακουμπούν την “προσφυγιά”..όσοι
Μελισσανίδηδες κι αν υπάρχουν στον δρόμο της…
Τον δρόμο της ΑΕΚ δεν τον ορίζει ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ εκτός από τον ίδιο τον λαό της..
Γιατί δεν νοείται ΑΕΚ χωρίς ΕΜΑΣ..
Μείνετε Ενωμένοι…
Partizanos21R
