Love is in the air!

Μια καψούρα που δεν την έσβησε η απόσταση.

Από την ΑΕΚ έχουν περάσει πολλοί ποδοσφαιριστές με το όνομα Αντώνης. Την αγάπησαν και αγαπήθηκαν. Ο συγκεκριμένος όμως «Αντώνης» έχει μια ιδιαιτερότητα.

 Είναι αυτός που δήλωσε ότι «θα έπαιζα και χωρίς χρήματα γι’ αυτή την ομάδα κι αυτούς τους οπαδούς».

Είναι ξένος, που βρέθηκε για λίγο κοντά της και ένιωσε το μεγαλείο της. Είναι αυτός που έβαψε τα σπίτια του κίτρινα στην πατρίδα του.

Αυτός που όπως δήλωσε υπέφερε μακριά της τόσο που αγόρασε ομάδα και της έδωσε το όνομά της.

Η προσωπολατρία ήταν πάντοτε χαρακτηριστικό της ΑΕΚ. Οι ΑΕΚτζήδες  δεν σταμάτησαν ποτέ να δένονται με ανθρώπους. Και μπορεί να προδόθηκαν από κάποιους ή να απομυθοποίησαν με την πάροδο του χρόνου κάποιους άλλους, υπάρχουν όμως και εκείνοι που αυτή την λατρεία δεν την ξέχασαν ποτέ.

 Αυτό συνέβη με τον Άντον Ντόμπος! Αγωνίστηκε μόλις δύο σεζόν στην ΑΕΚ (1996-98) όμως ήταν αρκετές για να αγαπήσει με πάθος τον Δικέφαλο και να τον κρατήσει μέσα του για πάντα.

Γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1965 στην πόλη Sărmaşu και πριν έρθει στην ΑΕΚ αγωνίστηκε σε Δυναμό Βουκουρεστίου (1989/1991) και Στεάουα Βουκουρεστίου (1991/1996) με τα χρώματα των οποίων έκανε πολύ αξιόλογη καριέρα κατακτώντας πολλούς τίτλους.

Στην Ένωση μεταπήδησε από την Στεάουα Βουκουρεστίου μετά το Euro 1996 όπου εκπροσώπησε την Εθνική Ρουμανίας.

Φτάνοντας το καλοκαίρι του 1996 στην Ελλάδα, ο Ρουμάνος στόπερ είχε ένα βαρύ φορτίο. Να αποτελέσει τον αντικαταστάτη του Στέλιου Μανωλά, ο οποίος απείχε από την προετοιμασία της ομάδας λόγω διαφορών με τη διοίκηση Τροχανά (τελικά ο Μανωλάς αργότερα επιστρέφει στην ομάδα). Ο Ντόμπος ναι μεν δεν μπορούσε να συγκριθεί με το Μανωλά αλλά υπήρξε ένας έμπειρος, σταθερός αμυντικός με σωστές τοποθετήσεις και καλή τεχνική. Είχε συνολικά μέσα σε 2 χρόνια με την ΑΕΚ 41 παρουσίες στο πρωτάθλημα σκοράροντας μάλιστα 5 φορές.

Με τη φανέλα της ΑΕΚ κατέκτησε το Σούπερ Καπ του 1996 και το Κύπελλο του 1996 -97. Μάλιστα ευστόχησε και στα 2 πέναλτι που κλήθηκε να εκτελέσει, ένα για το παιχνίδι του Super Cup το 1996 κι ένα στον τελικό κυπέλλου του 1997.  Και τα 2  ματς εναντίον του Παναθηναϊκού, στο γήπεδο “Καραϊσκάκης”.

«Έζησα πολλές σπουδαίες στιγμές, όμως το Κύπελλο Ελλάδας αποτέλεσε την πιο ευτυχισμένη μέρα μου στην ΑΕΚ», έχει δηλώσει.

Στους «κιτρινόμαυρους» παρέμεινε μέχρι το 1998.

Δεν ήταν όμως το αγωνιστικό κομμάτι ο λόγος που ο Άντον Ντόμπος αγαπήθηκε τόσο από την οικογένεια της ΑΕΚ. Ήταν το δέσιμο που πρόλαβε ν’ αναπτύξει με τον σύλλογο και τον έκανε να δηλώνει αργότερα «θα έπαιζα και χωρίς χρήματα γι’ αυτή την ομάδα κι αυτούς τους οπαδούς».

Το πόσο «καψουρεύτηκε» ο ίδιος την Ένωση το καταλάβαμε αργότερα όταν τέσσερα χρόνια μετά την αποχώρησή του από την ΑΕΚ  και έχοντας επιστρέψει πια στην πατρίδα του, ο Ντόμπος αγόρασε μια ομάδα της τρίτης κατηγορίας στη Ρουμανία την  Φουλγκερούλ Μπραγκαντίρου (Fulgerul Bragadiru) Και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να τη μετονομάσει σε «ΑΕΚ Βουκουρεστίου»! Επειδή «δεν μπορούσα άλλο μακριά της και την έφερα εδώ», όπως είχε δηλώσει χαρακτηριστικά…

Το 2002, η ΑΕΚ Βουκουρεστίου προβιβάστηκε στη Liga I, την κορυφαία κατηγορία του ρουμανικού ποδοσφαίρου, για πρώτη φορά, οπότε ο Άντον Ντόμπος, τη μετέφερε στην Τιμισοάρα. Εκεί συγχωνεύτηκε με την Πολιτέκνικα Τιμισοάρα και την μετονόμασε Politehnica AEK Τιμισοάρα. Στην θέση του προέδρου της Politechnica έμεινε μέχρι το 2005

Στις 31 Αυγούστου του 2008, είχε ένα φοβερό αυτοκινητιστικό ατύχημα, όταν τον πήρε ο ύπνος στο τιμόνι και το όχημά του συγκρούστηκε μετωπικά με φορτηγό. Κι ενώ αρχικά βγήκε από το διαλυμένο αμάξι σε πολύ καλή κατάσταση, περπατούσε και μιλούσε κανονικά, στη συνέχεια κατέρρευσε λόγω εγκεφαλικού. Έμεινε σε κώμα μια μέρα με τους γιατρούς να δίνουν αρχικά 10% πιθανότητες να παραμείνει στην ζωή. Τελικά τα καταφέρνει κι επανέρχεται, αλλά με ολική απώλεια μνήμης. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν θυμάται καν ότι έπαιζε ποδόσφαιρο.

Ακολουθεί θεραπείες καταφέρνοντάς τα πολύ καλά. Η μοίρα του έπαιξε πολύ άσχημο παιχνίδι, αλλά ο ίδιος αποδεικνύει ότι είναι μαχητής και στη ζωή όπως ήταν και στα γήπεδα.

 Για να εξακολουθήσει να έχει επαφή με τον χώρο του ποδόσφαιρου, δημιούργησε ακαδημίες ποδοσφαίρου στο Βουκουρέστι. «Είναι κάτι που με βοηθά να παραμένω στο ποδόσφαιρο» τονίζει. «Είναι σαν θεραπεία για μένα. Το να δουλεύω με παιδιά είναι δύσκολο αλλά συνάμα υπέροχο.»

Η ORIGINAL 21, δεν ξέχασε βέβαια τον αγαπημένο ρουμάνο ποδοσφαιριστή και τον τίμησε σε εκδήλωσή της, στις 9 Μαρτίου του 2014. Ο ίδιος – το κιτρινόμαυρο μικρόβιο δεν φεύγει – δεν έχασε την ευκαιρία να περάσει μια βόλτα και από το ΟΑΚΑ να δει την αγαπημένη του να αγωνίζεται με τον Ηρόδοτο.

“Αντώνη”, εμείς είμαστε εδώ να σου θυμίζουμε ότι θα είσαι πάντα “δικός” μας άνθρωπος!