EDITORIALS
Μένουμε σπίτι γιατί έχουμε αγώνες αύριο

Εν μέσω πανδημίας, κλεισμένοι στο σπίτι για να προστατέψουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, τα πάντα γυρνούν γύρω από τον κορονοϊό. Με σύνθημα “μένουμε σπίτι” το οποίο είναι φυσικά πολύ σωστό και αναγκαίο την δεδομένη χρονική στιγμή αρκεί να μην γίνεται σημαία εκείνων που προτάσσουν και την ατομική ευθύνη
Όπως πολύ σωστά περιγράφει και η φωτογραφία, τα ατομικά μέτρα προστασίας που οφείλουμε να πάρουμε δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την πρόληψη του κράτους και την χρηματοδότηση του συστήματος υγείας. Το κενό που δημιουργήθηκε από τις ιδιωτικές κλινικές που σήμερα σφυράνε αδιάφορα στο πρόβλημα με την μέχρι τώρα ανοχή της κυβέρνησης, δείχνει ότι η πανδημία δεν κοιτάζει την ταξική καταγωγή εκείνου που θα προσβάλει αλλά η αντιμετώπισή της είναι 100% ταξική.
Θα ήταν υπέροχο με το τέλος της κρίσης ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ εμείς που βλέπουμε ήρωες στα πρόσωπα του νοσηλευτικού προσωπικού να κάνουμε για αυτούς κάτι πολύ παραπάνω από ένα χειροκρότημα στο μπαλκόνι. Να είμαστε δίπλα τους διεκδικώντας χρηματοδότηση και συνθήκες τέτοιες που να μας βρίσκουν προετοιμασμένους ακόμα και στα πιο άξαφνα σενάρια όπως το τωρινό. Δυστυχώς έχουμε μια τάση που δεν είναι ελληνικό φαινόμενο αλλά όλο και εξαπλώνεται και εδώ, να ξεχνάμε και να στρέφουμε τον θαυμασμό ή την οργή μας ευκαιριακά ανάλογα με το που μας στρέφουν τα ΜΜΕ.
Πριν λίγες μέρες ήταν τα γεγονότα στον Έβρο που δίχασαν τον κόσμο και σήμερα δεν χωράνε ούτε 3 λεπτά στα δελτία των ειδήσεων. Ο Ερντογάν το αγαπημένο παιδί του ΝΑΤΟ, ο αξιότιμος συνομιλητής των κυβερνώντων μας και επίσημος συνέταιρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκβιάζει με όχημα τους φτωχοδιαβόλους που μάλιστα εξοπλίζει και ωθεί σε επιθέσεις στα σύνορα ενώ ταυτόχρονα γεμίζει το Αιγαίο βάρκες που αποβιβάζουν στα νησιά.
Αλήθεια τι είδους διαλογή γίνεται στα hotspot; Πως μπορεί να συνδέεται η δράση των ΜΚΟ με τις μεταναστευτικές ροές; Σε ποιον κάνει επίδειξη δύναμης η κυβέρνηση από την στιγμή που με χέρια και πόδια ψήφισε την συνθήκη του Δουβλίνου που μετατρέπει την χώρα μας σε “parking” όλων εκείνων που είτε αναζητούν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη είτε έρχονται με σχέδιο Ερντογάν,γιατί όποιος δεν καταλαβαίνει ότι σε τόσο μεγάλες ροές και με τόση επιμονή και βοήθεια από το επίσημο Τουρκικό κράτος φτάνουν εδώ και άνθρωποι με σχέδιο είναι αφελής. Για αυτό και κατά την γνώμη μου τα ανοιχτά σύνορα έτσι από μόνα τους είναι μια επικίνδυνη μπαρούφα. Από την άλλη βέβαια γελιέται όποιος νομίζει ότι οι κάτοικοι των νησιών που πριν λίγο καιρό προτάθηκαν για νόμπελ ειρήνης για την βοήθειά τους στους κατατρεγμένους, σήμερα μετατράπηκαν σε φασίστες όπως εύκολα τους βαφτίζουν.
Απλά τα νησιά δεν αντέχουν άλλο. Χωρίς αυτό να δικαιολογεί καταστάσεις που είδαμε τηλεοπτικά. Άλλωστε φασίστες υπήρχαν πάντα και όχι μόνο σήμερα αλλά είναι η θλιβερή μειοψηφία. Φασίστες υπήρχαν ακόμα και το 1922 που ήρθαν στον τόπο τους οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Αυτή είναι και η μόνη σύνδεση του τότε με το σήμερα, γιατί κατά τα άλλα δεν μπορεί να συγκριθεί σε τίποτα η τότε κατάσταση με την τωρινή. Δεν είναι τυχαίο που οι πρόσφυγες παππούδες μας, δεν εντάχθηκαν στις ήδη υπάρχουσες ομάδες αλλά φρόντισαν να φτιάξουν καινούριες που θα τους εκφράζουν. Σάμπως κι εμείς ακόμα δεν ζούμε τον ρατσισμό του να μας αποκαλούν Τούρκους και να φωνάζουν ότι πιο αισχρό για την προσφυγιά ακόμα και ομάδες με προσφυγική υποτίθεται καταγωγή;
Αλήθεια διάβασα σήμερα το άρθρο του 6μετρου στο πάντα φιλόξενο aeklive και ήταν η αφορμή να γράψω, ενώ συνειδητά τόσο καιρό απέφευγα γιατί δεν ήθελα το δικό μου κείμενο να γίνει αφορμή αντιπαράθεσης. Εσείς δεν ντρέπεστε να παρουσιάζετε ακόμα αυτόν με την ιερή φανέλα της ΑΕΚ; Δεν καταλαβαίνετε ότι οι πρόσφυγες που δημιουργούν επεμβάσεις σαν αυτές που χαιρέτησε, είναι οι ίδιοι που παλεύουν στον Έβρο να έρθουν απέναντι στις ελληνικές δυνάμεις;
Η πολυήμερη καραντίνα είναι αφορμή να περάσουμε χρόνο με την οικογένειά μας, αλλά είναι και αφορμή να αναθεωρήσουμε την σχέση μας με την ΑΕΚ. Με την ΑΕΚ των παππούδων μας που έφτιαξαν και φύλαξαν την ιδέα για να μείνει σε εμάς κληρονομιά, με την ΑΕΚ που ανάγκαζε τους φιλάθλους άλλων ομάδων να ψάχνουν εισιτήρια στην μαύρη αγορά για να την δουν. Με την ΑΕΚ του Στέλιου Σεραφείδη που μας έκανε να κλάψουμε πρόσφατα με την δήλωση που ήταν από καρδιάς, με την ΑΕΚ του μεγάλου Νέστορα που έκλεισε 90 χρόνια κι ακόμα την ακολουθεί σαν έφηβος. Με την ΑΕΚ του Κλεάνθη Μαρόπουλου και του Σπύρου Κοντούλη που ήταν συμβιβασμένοι με την πάλη για το δίκιο του λαού. Με την ΑΕΚ όλων εκείνων που ακόμα κι αν οι επιλογές τους δεν τους τιμάνε και τις πλήρωσαν ακριβά, αφιέρωσαν την ζωή τους για να μην είναι πουθενά μόνη της. Για να ακούγεται “ΑΕΚ” σε όποιο σημείο κι αν αγωνιστεί η μεγαλύτερη ομάδα που γέννησε η προσφυγιά. Με την ΑΕΚ όλων εκείνων που δεν τα κατάφεραν είτε χρόνια πριν, είτε ένα βήμα πριν μπούμε στο νέο γήπεδο. Το χρέος μας απέναντι σε όλους αυτούς είναι να κρατήσουμε την κριτική μας σκέψη απέναντι στην ΑΕΚ και την ίδια μας την ζωή και να παραδώσουμε σαν την πιο πολύτιμη προίκα στην επόμενη γεννιά.
Θα αναρωτιέστε πως δένουν όλα αυτά με την ΑΕΚ σε ένα κείμενο και ειλικρινά δεν έχω απάντηση που να είμαι σίγουρος αν μπορεί να σας καλύψει αλλά όταν λέμε ότι η ΑΕΚ είναι η ζωή μας, δεν μας επιτρέπεται να κλείνουμε τα μάτια σε όσα ζούμε. Αντίθετα έχουμε την υποχρέωση να τα βλέπουμε μέσα από την δική μας ματιά. Το κάνει η ΠΑΕ και η ΚΑΕ των επιχειρηματιών μέσα από κοινωνικές δράσεις που στέλνουν μηνύματα στον κόσμο της ομάδας, δεν θα το κάνω εγώ ο τελευταίος οπαδός που τα ζω στην καθημερινότητά μου;
Μείνετε ενωμένοι, σταθείτε δίπλα στην ΑΕΚ και θα τα περάσουμε όλα ΜΑΖΙ…
ΑΕΚΑΡΑ ΜΑΖΙ ΓΙΑΤΙ
Σ’ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ…
made by KKRK