Μπαίνουμε και λυσσάμε στη φωνή….

Έχει πάει 1 κ ο πισινούλης μου έχει αγκάθια!!! Κοιτάω το ρόλοι κάθε 5 λεπτά. Να φύγω να εξαφανιστώ στη λατρεμένη μου Φιλαδέλφεια.

Να μου πεις, πόσοι βλαμμένοι σαν εσένα κυκλοφορούν; Η απάντηση εύκολη και άμεση …ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ!! Η φετινή χρονιά για εμάς τους Αεκτζήδες (πλην εξαιρέσεων) είναι ένα απόσταγμα χρόνων στην πληγωμένη μας ψυχή. Ένα “όνειρο ζω μην με ξυπνάτε”.

Όχι δεν απευθύνομαι στα μυαλά σας, στις στατιστικές σας, στα αντιποδόσφαιρα, στους Elite και Βοσινάκη, στο “ναι αλλά οι τίτλοι μετράνε” κλπ κλπ.
Απευθύνομαι στην καρδούλα σας που χτυπά κιτρινόμαυρα, στα ποδαράκια σας που έχουν γράψει χιλιόμετρα να δουν την ομάδα.

Φέτος η ΑΕΚ έκανε μια αρχή, έδειξε τον δρόμο για το μέλλον της, υπέδειξε σε μας πως πρέπει να ονειρευόμαστε.
Θέλω το πρωτάθλημα; Σαν την τρελή του Σαγιο. Θέλω το νταμπλ; Σαν τους μουρλούς από την Φωλιά του Κούκου.
Είμαι περήφανη για την φετινή μπάλα που έχουμε παίξει και για την οικογένεια που έχει δημιουργήσει αυτός ο απίστευτος Αργεντινός; Σαν μαμά κλώσσα για τα κλωσσόπουλα της.

Σήμερα πάμε για ένα ακόμα τελικό. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα όλοι εναντίον της ομάδας που “χάλασε την μαγιά”.
Κάποιοι παίζουν με τα τσικό, κάποιοι κατεβαίνουν σαν να παίζουν στο τελικό του Τσου Λου, μουρμούρες γιατί οι “φρυγανιές” είναι ελαττωματικές, για όλα φταίει η Κραϊόβα και πάει λέγοντας, και πάει λέγοντας…

Εμείς …ΤΟΝ ΧΑΒΑ ΜΑΣ!!!
Μπαίνουμε και ΛΥΣΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ!! Πρέπει η ατμόσφαιρα να θυμίζει τον χορό των Ινδιάνων Σιού.
Αφήστε τα λαρύγγια σας, καταθέστε ψυχή και σώμα, ενώστε τα με τα vibes αυτού του υπέροχου γηπέδου.

Οι μέσα πολεμιστές ξέρουν πολύ καλά πως να το εκμεταλλευτούν αυτό…

ΜΑ ΤΟΝ ΜΑΝΙΤΟΥ …ΜΕ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΑΔΕΡΦΙΑ!