Η φωτογραφία είναι από το εξαιρετικό βιβλίο “ΑΕΚ – Κλασσικός Αθλητισμός” του Σωτήρη Νοτάρη

Μια  μυθική μορφή των τεχνών και του πολιτισμού του τόπου μας, είναι ο Γιώργος Σεβαστίκογλου. Ένας από τους ιδρυτές του Θεάτρου Τέχνης, δημιουργός του μυθικού έργου “Αγγέλα”, στενός συνεργάτης και αδερφικός φίλος του Κάρολου Κουν, σύντροφος της Αλκης Ζέα, κομμουνιστής, εξόριστος και… πρώην τερματοφύλακας της ΑΕΚ! Αυτό το γνωρίζουν λίγοι…

Γράφει ο Νίκος Αγγελίδης

Η εμβληματική φυσιογνωμία του ελληνικού θεάτρου γεννήθηκε στη συνοικία του Μουχλίου, στο Φανάρι, το 1913. Από τα εννιά (!) του χρόνια ασχολήθηκε με το θέατρο, σε μια εποχή που στην Κωνσταντινούπολη ανέβαιναν πάμπολλοι θιάσοι από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Η πρώτη του δουλειά, ήταν η μετάφραση από τα Γαλλικά. Η αμοιβή που έπαιρνε ήταν σε βότσαλα! Όσο πιο περίεργα τόσο και πιο πολύτιμα. Είχαν αξία τότε τα βότσαλα, ανάλογα με το σχήμα τους…

Ο Γιώργος Σεβαστίκογλου σπούδασε στη Νομική Σχολή. Η λατρεία του όμως ήταν το θέατρο. Πρώτο του εγχείρημα η “Κόκκινη κλωστή δεμένη. Έργο που δεν είδε ποτέ το σανίδι. Αυτοδίδακτος σκηνοθέτης, γνωρίστηκε με τον Κάρολο Κουν την εποχή που υπηρετούσε στο μέτωπο. Τότε άλλαξε ουσιαστική ζωή του. Πρωτομετέφρασε για τον Κουν το αριστούργημα “Άνθρωπος και Υπεράνθρωπος” του Μπέρναρντ Σο που παίχτηκε από τον Θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ακολούθησε η μετάφραση του μυθιστορήματος του Στάινμπεκ “Άνθρωποι και ποντίκια”, έργο με εντελώς αντίθετη δομή και πλοκή από αυτό του Σο.

Το 1943 σκηνοθέτησε και μετέφρασε παράλληλα το έργο “Κωνσταντίνου και Ελένης” που ανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης.

Εξορία: Οδησσός 1962

Στον πόλεμο… ανέβηκε στο βουνό με τον ΕΛΑΣ, στις τάξεις του οποίου έμεινε μέχρι το ’49. Τότε μετά την περήφανη νίκη που μετατράπηκε σε Εφιάλτη, αυτοεξορίστηκε στην Τασκένδη. Στη Σοβιετική Ένωση σπούδασε στην Ακαδημία Θεάτρου και έγραψε το μνημειώδες έργο “Αγγέλα” που ανέβηκε στο θέατρο Βαχτάγκοφ και σε άλλες δεκαεφτά σπουδαίες σκηνές.
Το 1956 ο δρόμος τον έφερε στη Μόσχα όπου έζησε μέχρι το 1965. Εκεί, επηρεάστηκε σε σημαντικό βαθμό στις καλλιτεχνικές του σκέψεις και αναζητήσεις.
Με τη σύντροφο της ζωής του, συγγραφέα Αλκη Ζέη, έζησαν μια ακόμη ξενιτιά, αυτή τη φορά στο κοσμοπολίτικο Παρίσι. Η νέα περιπέτεια που άλλαξε δραματικά τον καλλιτεχνικό τρόπο σκέψης του, ξεκίνησε από την εποχή της δικτατορίας. Δίδαξε στη Σορβόννη και στο Κονσερβατουάρ, ενώ ίδρυσε τον θίασο “Πράξις”.
Στην Ελλάδα επέστρεψε με την επάνοδο της δημοκρατίας και έμεινε μέχρι το 1981 στην Αθήνα, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή. Με την Αλκη Ζέη απέκτησε δυο παιδιά την Ειρήνη και τον Πέτρο ο οποίος ακολούθησε τα χνάρια του.

Λατρεία για την ΑΕΚ

Ο Γιώργος Σεβαστίκογλου παρακολουθούσε πάντα στενά τη λατρεμένη του ΑΕΚ. Σε μια από τις τελευταίες του εκμυστηρεύσεις είχε πει: “Ήμουνα αθλητής. Άλμα εις ύψος. Θα έπαιρνα μέρος και σε διεθνείς αγώνες στη Ρουμανία λίγο πριν από τον πόλεμο, στραμπούληξα όμως το πόδι μου. Και ήθελα μετά μανίας να πάω, είχα ερωτευτεί μια Ρουμάνα που γνώρισα στην Αθήνα. Σκέψου πως όταν ήμουνα έφεδρος αξιωματικός στην Κέρκυρα το ’σκασα από το στρατόπεδο για να τη δω που είχε έρθει στην Ελλάδα. Τρελός. Έτσι με λέγανε οι φίλοι μου. Έπαιζα και ποδόσφαιρο. ΑΕΚ φανατικός. Τερματοφύλακας”.
Και έτσι ήταν ο Γιώργος Σεβαστίκογλου. Συμμετείχε στην πρώτη εφηβική ομάδα ποδοσφαίρου ως τερματοφύλακας κι αυτό επειδή είχε εκπληκτικό άλμα. Ήταν βλέπετε φοβερός και τρομερός άλτης στο ύψος.

ΑΕΚ το μεγαλείο σου δεν έχει τελειωμό…