Όχι πάλι «μπαμ»… όχι και φέτος «μπαμ»

Η ΑΕΚ κλείνει κατά τα φαινόμενα την πρώτη της μεταγραφή για το φετινό καλοκαίρι, προσθέτοντας στο ρόστερ της τον Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς και φυσικά στο κιτρινόμαυρο ρεπορτάζ δεν άργησαν να πέσουν τα πρώτα… «μπαμ μπουμ».

Όχι ότι δεν το περιμέναμε, αλλά με την ΑΕΚ φέτος επιστρέφουσα στο «σπίτι» της, η αλήθεια είναι ότι μια ανάλογη σοβαρότητα ακόμα και στον τρόπο αντιμετώπισης των μεταγραφών της, δεν θα έβλαπτε. Πόσω μάλλον, όταν έχουν προηγηθεί τέσσερις απανωτές και συνάμα εξευτελιστικές για την ιστορία και το μέγεθός της, σεζόν.

Θα μου πείτε εδώ έγινε σίριαλ και παρουσιάστηκε ως «μπαμ» η μεταγραφή του Τάνκοβιτς. Ενός παίκτη με ένα βιογραφικό κάτω του μετρίου που προερχόταν κιόλας από ένα πρωτάθλημα που σε δυναμικότητα κυμαίνεται ανάμεσα σε Κύπρο και Βουλγαρία. Αποτέλεσμα; Δύο χρόνια τώρα στην Ένωση δεν έχει καταφέρει ακόμα να «εκτοπίσει» κάποιον από τους βασικούς ώστε να αρχίσει να εδραιώνεται στην αρχική ενδεκάδα και η ΑΕΚ φυσικά ψάχνει πλέον πώς θα τον «ξεφορτωθεί».

Ως… «πυρηνική βόμβα» παρουσιάστηκε ασφαλώς και η περίπτωση του Τσούμπερ, ο οποίος ναι μεν είναι ομολογουμένως ανώτερος του προαναφερθέντος Σουηδού μεσοεπιθετικού σε όλους τους τομείς σύγκρισης, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ποδοσφαιριστής του υψηλού «ραφιού». Άλλωστε στην πολύχρονη εμπειρία του στη Bundesliga ποτέ δεν είχε την… super wow σεζόν, ενώ και με το πέρασμα των χρόνων η πορεία του είχε μια σαφή καθοδική τάση.

Και μπορεί να μην ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα φέτος αλλά η πρώτη του χρονιά στην ΑΕΚ δεν δικαίωσε σε καμία περίπτωση τα γραφικά  «μπαμ μπουμ» που έπεφταν σωρηδόν με την έλευσή του. Υποτίθεται ότι η Ένωση προχώρησε στην απόκτησή του για να κοντράρει τον ανταγωνισμό, αντ’ αυτού όμως οι μόνες ομάδες που μπορούσε να «καθαρίσει» ο Ελβετός, ήταν αυτές που βρίσκονταν από τη μέση και κάτω στον βαθμολογικό πίνακα της Super League.

Μόνο που η ΑΕΚ δεν τον πήρε γι’ αυτά τα ματς. Τον έντυσε στα κιτρινόμαυρα για να «χτυπήσει» τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό, τον Άρη. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε. Η προσφορά του Τσούμπερ σε αυτά τα ντέρμπι στη σεζόν που μας πέρασε ήταν από ελάχιστη έως ανύπαρκτη. Και δεν το αποδεικνύουν μόνο τα στατιστικά του σε αυτούς τους αγώνες, το απέδειξε και η γενικότερη παρουσία του. Και η δικαιολογία ότι το σύνολο ήταν το πρόβλημα μπορεί να στέκει, όμως ο μεγάλος παίκτης βρίσκει ακόμα κι έτσι τη λύση να διακριθεί. Ο Αραούχο και ο Γκαρσία φερειπείν στο ίδιο σύνολο βρίσκονταν αλλά ήταν πολύ αποδοτικότεροι στα ντέρμπι, οπωσδήποτε όχι σε όλα, αλλά σε αρκετά. Εφόσον λοιπόν ήταν «μπαμ» ο Τσούμπερ, αν με κάποιον μαγικό τρόπο ερχόταν αύριο… ο Κόστιτς, τι θα γινόταν; Θα του στήναμε άγαλμα έξω απ’ την «Αγιά Σοφιά»;

Επομένως στην προκειμένη περίπτωση, για να επιστρέψουμε στην υπόθεση του Γκατσίνοβιτς, ο Δικέφαλος προσθέτει στο δυναμικό του έναν ποδοσφαιριστή με ένα πολύ αξιοπρεπές βιογραφικό, με τεχνική και μυαλό που λείπει αρκετά στο κέντρο και που αναμφίβολα όμως δεν πρόκειται για «μπαμ». Κάποια στιγμή, αυτό το αχαλίνωτο… «εμπόριο ελπίδας» πρέπει να σταματήσει. Σίγουρα αφορά όλες τις ομάδες, στην Ένωση ωστόσο, το πράγμα έχει ξεφύγει εντελώς. Κι έχει ξεφύγει σε σημείο που πλέον κάνει και κακό τόσο στην ομάδα όσο και τον κόσμο της.