Ουσιαστικό «ξήλωμα» για να έχει ελπίδες η ΑΕΚ

Αυτό το καλοκαίρι, το «ξήλωμα» και κυρίως το «ράψιμο» θα πρέπει να είναι πιο ουσιαστικό από ποτέ. Η απόσταση από τον ανταγωνισμό αντί να μαζευτεί με το περσινό, ομολογουμένως γερό «ξεσκαρτάρισμα», αντ’ αυτού διευρύνθηκε και αυτό φυσικά διότι οι επιλογές στα μεταγραφικά ήταν η μία πιο άστοχη από την άλλη.

Το είδαμε για μία ακόμα φορά και στο ντέρμπι της Τούμπας, δεν είναι βέβαια ότι πέσαμε κι απ’ τα σύννεφα, αλλά με το «χτίσιμο» της νέας ομάδας να είναι προ των πυλών, πρέπει να το επαναλαμβάνουμε όσο πιο έντονα γίνεται μπας και γίνει επιτέλους κάτι: Η ΑΕΚ έχει ένα πολύ αδύναμο υλικό και για να έχει ελπίδες του χρόνου να κυνηγήσει πρωτάθλημα, απαιτείται όχι μόνο απλά να «ξηλωθεί» η νυν ομάδα όπως έγινε πέρσι, αλλά το «ράψιμο» που θα ακολουθήσει να γίνει με πραγματικά διακεκριμένους ποδοσφαιριστές αξίας. Όχι προφανώς αυτό το πρόχειρο «μπάλωμα» που ζήσαμε φέτος και που κάποιοι δείχνουν να επιμένουν ακόμα ότι αυτό το συνονθύλευμα είναι μια εν δυνάμει Μάντσεστερ Σίτι αλλά δυστυχώς έχει την ατυχία να της λείπει ο… Γκουαρντιόλα.

Στο Κυριακάτικο ματς της Τούμπας, η ΑΕΚ με το κίνητρο στον Θεό βλέποντας την Ευρώπη να έχει ανοίξει την πόρτα και να λέει «αντίο» λίγο έλειψε να κατορθώσει να ηττηθεί στο τέλος από έναν ΠΑΟΚ αδιάφορο, που κατέβασε επί της ουσίας τη δεύτερη ομάδα όντας ταυτόχρονα και καταπονημένος σωματικά και ψυχικά από το… θρίλερ στο Φάληρο που πήγε μάλιστα και στην παράταση. Ένα δεκάλεπτο να είχε δηλαδή ακόμα και το πιο πιθανό ήταν ότι πάλι, δεν θα τη γλίτωνε την ήττα. Τι άλλο να συζητήσουμε;

Για να πούμε τα πράγματα ως έχουν, στην παρούσα φάση, η ΑΕΚ έχει μία κάκιστη άμυνα, ένα κακό κέντρο που δείχνει ίχνη ζωής στα πλέι-οφ με την προσθήκη του Κριχόβιακ και μια μέτρια προς καλή επίθεση που ενδεχομένως βέβαια να υποτιμάται αρκετά ωστόσο, επειδή ακριβώς η νευραλγικής σημασίας μεσαία γραμμή είναι τόσο χαμηλού επιπέδου.

Συνεπώς μιλάμε για σχεδόν μια ντουζίνα παίκτες οι οποίοι πρέπει και αυτό το καλοκαίρι να δουν την πόρτα της εξόδου από τον Δικέφαλο ακόμα και αν δεν έχουν κλείσει ακόμα χρόνο στην ομάδα. Και ασφαλώς, αυτοί που θα τους αντικαταστήσουν να διαθέτουν την ποιότητα που απαιτείται να έχει μια ομάδα με το μέγεθος της ΑΕΚ στην Ελλάδα, η οποία μάλιστα επιστρέφει και στη φυσική της έδρα μετά από 20 χρόνια, στο πιο σύγχρονο γήπεδο της χώρας. Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν μπορεί να ρισκάρει τώρα η Ένωση και να ελπίζει ότι μπορεί κάποιοι εξ αυτών να φανούν χρήσιμοι για του χρόνου. Τη μελετήσαμε καλά τη δυναμική τους. Οι περισσότεροι δυστυχώς σε άλλες εποχές δεν θα πέρναγαν ούτε απ’ έξω.

Όσον αφορά το ζήτημα του τεχνικού, η διοίκηση της ΑΕΚ επέλεξε να προχωρήσει σε μια περίπτωση που ομολογουμένως δεν εντυπωσίασε. Η πραγματικότητα είναι ότι δύσκολα θα μπορούσε να πείσει κάποιον… μεγαλοπροπονητή να αναλάβει τώρα μια ομάδα που παραπαίει σε ένα πρωτάθλημα «της πλάκας» όπως είναι το ελληνικό, χρόνια ανύπαρκτη στην Ευρώπη πλην της διετίας 2017-2019 και την οποία Ευρώπη προς το παρόν δεν έχει εξασφαλίσει για τη νέα χρονιά. Εκτός κι αν τον χρυσοπλήρωνε βέβαια. Άλλο θέμα.

Εφόσον λοιπόν, δεν λήφθηκε η απόφαση για επένδυση σε έναν προπονητή εγνωσμένης αξίας, αυτό που οφείλει στο εξής να κάνει η κιτρινόμαυρη διοίκηση είναι να επενδύσει στο ρόστερ. Η διαφορά ποιότητας από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ είναι πολύ μεγάλη, ακόμα και από τον χειρότερο Ολυμπιακό των τελευταίων ετών, ενώ πλέον και η δυναμική Παναθηναϊκού και Άρη είναι διόλου ευκαταφρόνητη. Δεν υπάρχει περίπτωση επομένως να αντιστρέψει τα δεδομένα αυτά η ΑΕΚ επειδή μπορεί ο Αλμέιδα να βγάζει «λαγούς από το καπέλο του». Μακάρι όντως να αποδειχθεί «λίρα εκατό». Αλλά χωρίς το ανάλογο υλικό, ούτε μία στο εκατομμύριο. Θέλει ρόστερ αξίας. Ουσιαστικής αξίας, όχι μεγαλοποίηση παικτών που απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα. Ειδαλλιώς, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.