Προ των πυλών…

Λίγες ώρες έμειναν για να ξαναδούμε την ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ που κυλά στο αίμα. Να μοιραστώ κάποιες σκέψεις λοιπόν που λίγο – πολύ όλοι έχουμε

Ξέρω, ξέρω αναλωνόμαστε στο ματς της Πέμπτης. Θες ότι είναι ημιτελικός; Θες με τα καμώματα τους; Θες που είναι η παρθενιά τους στην μέση; (Αγία Σοφία γαρ).
Όμως ΠΡΟΕΧΕΙ το σημερινό παιχνίδι παίδες.

Διαβάζω ένθεν κακείθεν για μεγάλα σκορ, για άνετη νίκη. Και πέφτουν κάτι 0-4, κάτι 0-3 …
Χαλαρώστε λίγο.
Η ομάδα μας είναι δουλεμένη, πάνοπλη, και με έναν κόουτς έξυπνο και ταπεινό.
Όμως πάμε σε μια έδρα που κόβει βαθμούς. Απέναντι σε ένα σφιχτοδεμένο σύνολο με σκληρή άμυνα. Να θυμίσω πως τον κερδίσαμε τον Ατρόμητο στον πρώτο γύρο (από τότε παίρνω χάπι πίεσης…)

Τι θέλω να πω με αυτό; Η κορυφή ζαλίζει και η φανέλα μόνη της δεν φέρνει αποτελέσματα
(κυρίως απευθύνομαι στους αδελφούς μου).
Αν η ομάδα μπει, στοχοπροσηλωμένη, πιέζοντας από το πρώτο λεπτό (βοηθά ότι ο Ατρόμητος παίζει ανοιχτό ποδόσφαιρο) χωρίς να εμφανίσει την παθογένεια της Νίκαιας το αποτέλεσμα θα είναι το επιθυμητό  Σεμνά και ταπεινά.

Ουδείς αμφισβητεί ότι η ΑΕΚΑΡΑ παίζει την καλύτερη μπαλίτσα. Όμως η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι άλλα και να φαίνεται τίμια!

Εξάλλου μας δίνεται άλλη μια φορά η ευκαιρία, απέναντι σε όλον αυτόν τον οχετό δηλώσεων, εντυπώσεων, καραγκιιζιλικιών διαφόρων, να απαντήσουμε …ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΑΠΛΑ ΜΠΑΛΑ!!!

ΕΜΠΡΟΣ ΑΕΤΕ ΛΟΙΠΟΝ!!!