Πρωτομαγιά με τον Φρανκ Κλόπα στην Ατλάντα!

Ο δικός μας Κώστας Ντώνας συναντά στην Ατλάντα των ΗΠΑ τον Φρανκ Κλόπα

Κοίταζε τις φωτογραφίες από την εποχή που έπαιζε με τη φανέλα της ΑΕΚ και το πρόσωπο του φωτίστηκε μονομιάς

“Εδώ είμαστε στη Ρόδο. Εγώ είχα δώσει την ασίστ στο γκολ του Ντανιέλ!”. Λίγες στιγμές μετά κοντοστάθηκε και από το βλέμμα του κατάλαβα ότι έμεινε λίγο παραπάνω στη φωτογραφία με φόντο μια γεμάτη Θύρα 3 στο “Νίκος Γκούμας”. “Πω πω…Η Φιλαδέλφεια…”. Εκείνη τη στιγμή δεν είχα απέναντι μου τον βοηθό προπονητή της ποδοσφαιρικής ομάδας Σικάγο Φάϊαρ του MLS αλλά ένα 23χρονο Ελληνοαμερικανό παίκτη πού φορούσε δειλά δειλά τα κιτρινόμαυρα και όταν λίγα χρόνια αργότερα τα έβγαζε, είχε βάλει για πάντα στην καρδιά του την ομάδα και το Σύλλογο. Όπως θα έλεγε και η ψυχή της Ορίτζιναλ 21 “Ο Φράνκ Κλόπας έκανε ένα τίμιο πέρασμα από την ΑΕΚ…”

Τον συνάντησα λίγες ώρες πριν τον ποδοσφαιρικό αγώνα της γηπεδούχου Ατλάντα με αντίπαλο το Σικάγο. Κουβεντιάσαμε φυσικά για το πέρασμα του από την ΑΕΚ, το MLS και φυσικά για το νέο προπονητή της ΑΕΚ Ματίας Αλμέϊδα. Πρωινό Σαββάτου της 7ης Μαίου και οι συνειρμοί αναπόφευκτοι αφού η επέτειος από την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1989 έκανε το ξεκίνημα της κουβέντα μας ακόμα πιο εύκολο:

– Θέλω να μου πεις τι σου έχει μείνει στο μυαλό από αυτή τη μέρα και εκείνο το αξέχαστο πρωτάθλημα. Ήταν τελικά η στιγμή που ῾γύρισε το χαρτί᾽ στη σύγχρονη ιστορία της ΑΕΚ;
– Όταν σκέφτομαι εκείνη τη μέρα, δε φέρνω στο μυαλό μονάχα το πόσο σημαντικό ήταν αυτό το πρωτάθλημα για την ομάδα εκείνη την σεζόν αλλά και το πόσο βοήθησε την ΑΕΚ τα επόμενα χρόνια. Να ξέρεις επίσης ότι εγώ ήμουν το γούρι της ομάδας γιατί ήταν η πρώτη μου χρονιά και κατακτήσαμε τον τίτλο μετά από τόσα χρόνια (γελάει). Φοβερές αναμνήσεις από εκείνο το βράδυ. Θυμάμαι πολύ έντονα και μπορώ να σου περιγράψω ακριβώς τη στιγμή του τρανζίσιον από άμυνα σε επίθεση με το ένα-δύο του Όκο με τον Τάκη. Όταν είδαμε τη μπάλα στα δίχτυα τρελαθήκαμε όλοι! Το γκολ όμως είχε μπεί στο 83᾽ και μέχρι το τέλος του αγώνα είμασταν μέσα στο άγχος, κάθε δευτερόλεπτο περνούσε βασανιστικά. Ο ΟΣΦΠ είχε καλή ομάδα τότε και είχαν χάσει αρκετές ευκαιρίες μέχρι να σκοράρει ο Τάκης. Στο τέλος όμως οι νικητές είμασταν εμείς και δικαιώσαμε και τον κύριο Γιδόπουλο που επέμενε ότι εμείς θα κατακτούσαμε τελικά εκείνο το πρωτάθλημα. Για μένα προσωπικά ήταν πολύ σημαντική στιγμή γιατί όπως είπα ήταν η πρώτη μου χρονιά στην ομάδα. Για ένα πιτσιρικά που είχε έρθει από την Αμερική το να κατακτήσει τον τίτλο με το ήρθε στην ομάδα και μάλιστα σε ένα γεμάτο ΟΑΚΑ και με τέτοιο κόσμο μαζί μας ήταν κάτι ανεπανάληπτο!

 

– Ήταν και για τον κόσμο μεγάλη στιγμή όπως κατάλαβες πολύ γρήγορα.
– Χωρίς αμφιβολία ναι! Κοίταξε…Τα χρόνια που έπαιξα στην ΑΕΚ, αυτά που έζησα με την ομάδα δεν τα έζησα ξανά στην καριέρα μου. Ήταν τα καλύτερα και πιο παραγωγικά μου χρόνια και κατάφερα με την ΑΕΚ έναν από τους προσωπικούς μου στόχους, να παίξω επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην πατρίδα μου, να φορέσω τη φανέλα της ΑΕΚ και να έχουμε επιτυχίες. Αισθάνομαι πολύ τυχερός και όλες αυτές τις ωραίες στιγμές αλλά και τις φιλίες που έκανα και ακόμα κρατάω με πολλά παιδιά εκείνης της περιόδου τις έχω πάντα όμορφα κρατημένες στο μυαλό και την καρδιά. Το κυριότερο όμως και εκείνο που δεν ξεχνώ ούτε στιγμή είναι αυτός ο κόσμος που ερχόταν να μας βοηθήσει είτε παίζαμε στη Νέα Φιλαδέλφεια είτε εκτός έδρας σε όλη την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη. Στεκόταν πάντα δίπλα μας υποστηρικτικά αλλά να ξέρεις κιόλας ότι σε κάθε ματς νιώθαμε την υποχρέωση για νίκη, υπήρχε πίεση για να παίζουμε καλά και να βγάζουμε τον καλύτερο μας εαυτό στο γήπεδο. Αυτό περνούσε στην ομάδα αλλά όχι αγχωτικά. Νιώθαμε ωστόσο ότι από τη στιγμή που φοράμε αυτή τη φανέλα παίζαμε και για τον κόσμο που γέμιζε το γήπεδο. Και φυσικά είχα καλούς συμπαίκτες μα και ισχυρές προσωπικότητες στα αποδυτήρια όπως ο Μανωλάς, ο Βασιλόπουλος, ο Πήττας που μας υπενθύμιζαν ότι πρέπει να δίνουμε τα πάντα για την ομάδα για να ευχαριστήσουμε όλους τους ΑΕΚτζήδες. Ήταν νικητές και παρέσυραν και πίεζαν συνεχώς κι εμάς που είμασταν νεότεροι ώστε να είμαστε πάντα όσο καλύτεροι μπορούσαμε σε κάθε παιχνίδι ανεξαρτήτως αντιπάλου. Θα σου πω κάτι και δε θέλω να φανεί σαν κολακεία, τα χρόνια έχουν περάσει άλλωστε. Εκείνα τα χρόνια είχαμε τον καλύτερο κόσμο στην Ελλάδα και αυτό δε θα το ξεχάσω ποτέ. Εμείς είμαστε εκείνοι που θα πρέπει να λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη βοήθεια, τη στήριξη και το πάθος τους, πάντοτε ήταν δίπλα μας.

Την κουβέντα μας διέκοψε για λίγα λεπτά έτερος βοηθός προπονητής της ομάδας του Σικάγο που ήθελε να ρωτήσει κάτι για το επερχόμενο παιχνίδι μα ο Φράνκ είχε άλλα…σχέδια. “Έλα να δεις μερικές φωτογραφίες από όταν έπαιζα!”. Τα επόμενα λίγα λεπτά αναλώθηκαν σε σχολιασμό για τις φανέλες, τον κόσμο της ΑΕΚ που φαινόταν στις εξέδρες του γηπέδου, τα εξάταπα ποδοσφαιρικά παπούτσια αλλά και την ποδοσφαιρική μπάλα Tango της εποχής που διέκριναν αμέσως σε 1-2 στιγμιότυπα και που σύμφωνα και με τους δύο ήταν “από τις καλύτερες” που έχουν παίξει.

Η κουβέντα συνεχίστηκε με μια απορία που είχα και έχω για πολλούς ποδοσφαιριστές που πέρασαν από την ομάδα:

– Προτού φορέσεις τη φανέλα της ΑΕΚ, είχες κάποια σχέση με την ομάδα; Ήσουν ΑΕΚ δηλαδή; Σε ρωτάω γιατί διαχρονικά έχουν περάσει πολλοί παίκτες από την ομάδα που την αγάπησαν περισσότερο και από οπαδοί κι ας μην είχαν ιδέα από εκείνη πρωτύτερα. Και προσπαθώ να καταλάβω ποιο ακριβώς είναι αυτό το στοιχείο που κάνει έντονο αυτό το φαινόμενο.
– Όταν έφυγα πολύ μικρός από την Ελλάδα για τις ΗΠΑ δεν ακολουθούσα κάποια ομάδα. Αγαπούσα πολύ το ποδόσφαιρο, είχα ταλέντο και το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν να παίξω επαγγελματικά ξεκινώντας από εδώ στην Αμερική. Τελικά τα έφερε έτσι η ζωή και επέστρεψα στην Ελλάδα για να παίξω στην ΑΕΚ και όπως σου είπα νιώθω πολύ τυχερός για αυτό και όσα έζησα στο Σύλλογο. Εντάξει, μια ιδέα για την ΑΕΚ εννοείται πως την είχα. Γνώριζα και μεγάλους παίκτες του παρελθόντος όπως το Μιμή Παπαιωάννου μιας και ο προπονητής μου εδώ στην Αμερική ήταν Έλληνας και μάλιστα ΑΕΚτζής και μου μιλούσε για την ομάδα. Καταλαβαίνεις φυσικά τη χαρά του όταν υπέγραψα τελικά με την ομάδα (γελάει).

– Οπότε δε γλίτωσες με τίποτα κι εσύ έτσι; Έγινες αρρωστάκι!
– Κοιτά…για να απαντήσω και στην ερώτηση σου. Τη διαφορά, τη μεγάλη διαφορά την κάνουν οι άνθρωποι. Οι παλιοί παίκτες που ήταν η ζωντανή ιστορία της ομάδας, η συμπεριφορά και η αγάπη του κόσμου, η διοίκηση της ομάδας, οι συμπαίκτες μου και πως μου φέρθηκαν σαν καινούριο πρόσωπο στα αποδυτήρια. Οι άνθρωποι τα κάνουν όλα αυτά, δημιουργούν αυτή τη σχέση. Ειδικά για τους συμπαίκτες μου…Ξέρεις, εκτός από την ποιότητα που είχαν σαν ποδοσφαιριστές ήταν και καλά παιδιά, καλή πάστα ανθρώπων όπως λέμε. Αγαπούσαν πολύ την ομάδα και αυτό με εντυπωσίαζε και παρέσυρε κι εμένα. Αυτή η αγάπη και το πάθος για την ομάδα που την έβλεπαν σαν δεύτερη οικογένεια. Και το πολύ σημαντικό: ποτέ τους δε σκέφτονταν πότε θα φύγουν από την ΑΕΚ για να αναζητήσουν αλλού την τύχη τους. Πάντα στη σκέψη μας ήταν το αν μπορούμε να κλείσουμε την καριέρα μας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Σύμφωνοι, οι εποχές είναι πολύ διαφορετικές σήμερα αλλά αυτή η γενιά ποδοσφαιριστών ακόμα και σήμερα πιστεύω θα είχε την ίδια νοοτροπία και σκέψη γιατί αγάπησαν την ιστορία της ΑΕΚ, τη φανέλα και έγιναν εν τέλει οπαδοί που ήθελαν και το δικό τους όνομα να γραφτεί στην ιστορία του Συλλόγου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χτίζεται μια νοοτροπία νικητή που στόχο είχε πάντα το πρωτάθλημα και μεγάλες διακρίσεις, να μη συμβιβαζόμαστε με κάτι λιγότερο. Τις περισσότερες φορές οι προπονήσεις ήταν δυσκολότερες από τους αγώνες, έπεφταν κορμιά, θέλαμε όλοι να είμαστε βασικοί και αυτός ο ανταγωνισμός μας έκανε καλύτερους. Όταν χάναμε, δε μιλιόμασταν για 3-4 μέρες και περιμέναμε πώς και πως το επόμενο παιχνίδι για να αποδείξουμε ότι επρόκειτο για μια κακή παρένθεση. Όλα αυτά μαζί έκαναν κι εμένα να αγαπήσω την ΑΕΚ.

– Από εκείνη την εποχή τι σου λείπει πιο πολύ;
– Οι συμπαίκτες μου και η γεμάτη με κόσμο Νέα Φιλαδέλφεια. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω θα ήθελα να μπορούσα να ζήσω ξανά έστω και για λίγο ένα παιχνίδι εκεί. Ή έστω να γυρνούσα ξανά το χρόνο εκείνο το βράδυ της 7ης Μαίου στο Ολυμπιακό Στάδιο που δεν έπαιξα αλλά έβαλε το γκολ ο Τάκης στον ΟΣΦΠ. Ήμουν πολύ χαρούμενος εκείνες τις στιγμές γιατί πραγματικά ένιωσα και τι θα πει ομάδα, τι θα πει ΑΕΚ. Δε μπορώ να περιγράψω με λέξεις τα συναισθήματα που μας πλημμύρισαν. Από την πλευρά μου, ήμουν ευτυχισμένος που η ομάδα μου κατέκτησε τον τίτλο αλλά παράλληλα έβλεπα και την ευτυχία των ανθρώπων και των οπαδών της ομάδας και πόσο σημαντικό ήταν για αυτούς εκείνο το πρωτάθλημα. Συνειδητοποιούσα σχεδόν κατάπληκτος την αγάπη τους για την ΑΕΚ και το πάθος που ξεχείλιζε. Εκείνο το βράδυ αντιλήφθηκα ουσιαστικά σε ποια ομάδα είχα έρθει. Τόσος πολύς κόσμος που η ΑΕΚ ήταν η ζωή τους! Και από τότε πάντα υπήρχε στο μυαλό μου το πως θα γίνομαι καλύτερος για να μην τους απογοητεύσω. Και έτσι αισθανόμασταν όλοι στην ομάδα.

Δε γίνεται να μη σε ρωτήσω σχετικά με την εμπειρία σου στο MLS. Έχεις περάσει από όλες τις θέσεις στο οργανισμό της Σικάγο Φάϊαρ και μετά από τόσα χρόνια γνωρίζεις αυτή τη λίγκα όσο λίγοι. Θα ήθελα να μου πεις δύο λόγια σχετικά με το πρωτάθλημα εδώ μιας και αρκετός κόσμος στην Ελλάδα το θεωρεί σχετικά υποβαθμισμένο και όχι άξιο προσοχής.
Από το 1996 οπότε και ιδρύθηκε, αυτή η Λίγκα έχει αλλάξει παρά πολύ. Είναι αλήθεια πως στο ξεκίνημα του όλοι το έβλεπαν σαν ένα πρωτάθλημα στο οποίο θα έρθουν παίκτες από τον υπόλοιπο κόσμο για να κολλήσουν τα τελευταία ποδοσφαιρικά τους ένσημα. Και η αλήθεια είναι πως κάπως έτσι είχαν τα πράγματα. Αυτό όμως πλέον δεν ισχύει. Ειδικά τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει τεράστιες επενδύσεις από τους ιδιοκτήτες των ομάδων με γνώμονα την ανάπτυξη του αθλήματος και της λίγκας. Σε εμάς στο Σικάγο, ο ιδιοκτήτης της ομάδας Τζο Μανσουέτο αγόρασε την ομάδα για 450 εκ. δολάρια. Μόνο την ομάδα, δε μιλάω για κάτι άλλο όπως π.χ. γήπεδο ή προπονητικό κέντρο. Στα επόμενα δύο χρόνια θα επενδύσει 100 εκ. δολάρια για να χτιστεί ένα από τα πιο σύγχρονα προπονητικά κέντρα στον κόσμο και το οποίο θα χρησιμοποιεί η ομάδα. Σε μια υποβαθμισμένη λίγκα όπως πολλοί τη νομίζουν δε γίνονται τέτοιες επενδύσεις, έτσι δεν είναι;

Υπάρχει και το ζήτημα του σάλαρι καπ εδώ.
Όντως υπάρχει και το ζήτημα του σάλαρι καπ αλλά και εδώ τα πράγματα έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Τα μπάτζετ κάθε ομάδας ανεβαίνουν κάθε χρόνο και μπορεί σε απόλυτα νούμερα να μην πλησιάζουν εκείνα των κορυφαίων κλαμπ της Ευρώπης αλλά επιτρέπουν στις ομάδες να κάνουν ποιοτικές μεταγραφές ταλαντούχων παικτών που έρχονται να παίξουν σε καλές ποδοσφαιρικά ηλικίες και όχι όταν πλησιάζει η στιγμή να αποσυρθούν. Σε γενικές γραμμές λοιπόν, το MLS συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που του επιτρέπουν να βρίσκεται κοντά και να κυνηγά τις υψηλές θέσεις των κορυφαίων πρωταθλημάτων παγκοσμίως: Επενδύσεις σε υποδομές, καλούς προπονητές και παίκτες, ποιοτικό σκάουτινγκ για εύρεση νέων ταλέντων, ανάπτυξη των Ακαδημιών με γρήγορη αξιοποίηση και ανέβασμα παικτών στην πρώτη ομάδα και το επίσης πολύ σημαντικό θέμα της ταυτότητας και της φιλοσοφίας κάθε ομάδας. Όλα τα κλάμπ ξέρουν τι ποδόσφαιρο θέλουν να παίξουν και ψάχνουν τους καλύτερους τρόπους για να το πετύχουν. Δε θα ήθελα να λοιπόν να κάνω κάποια σύγκριση με την Ελλάδα γιατί αυτή τη στιγμή το MLS συνολικά κοιτάζει πιο ψηλά και πιο μακρυά. Όλες οι ομάδες είναι πολύ ανταγωνιστικές και πιστεύω θα κόντραραν στα ίσια τις κορυφαίες ελληνικές (χαμογελάει).

-Πριν λίγες εβδομάδες η ΑΕΚ συμφώνησε με τον Ματίας Αλμέϊδα ώστε να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας από τη νέα σεζόν. Οι επιλογές για τον πάγκο της ομάδας τα τελευταία χρόνια ήταν εκ του αποτελέσματος απογοητευτικές οπότε θέλω να σε ρωτήσω αν θεωρείς ότι ο ερχομός του Αργεντίνου από μια ομάδα του MLS και ο τρόπος που δουλεύει θα βοηθήσουν την ΑΕΚ να βγει από το τέλμα.
-Κοίταξε, κάθε πρωτάθλημα είναι εντελώς διαφορετικό και οπωσδήποτε θα χρειαστεί χρόνο για να προσαρμοστεί στην Ελλάδα και τις ιδιαιτερότητες της. Στο πρωτάθλημα εδώ έχουμε αρκετούς πετυχημένους προπονητές με τις ομάδες τους αλλά υπάρχουν και παραδείγματα προπονητών που ήρθαν εδώ από την Ευρώπη και δυστυχώς απέτυχαν, δεν είναι ένα εύκολο πρωτάθλημα όπως πολλοί νομίζουν. Και πρέπει να αναφέρω το παράδειγμα του προπονητή της Λίντς στην Αγγλία, του Τζέσε Μαρς που ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα εδώ στις ΗΠΑ πριν περίπου 10 χρόνια μα σταδιακά του πρότειναν δουλειές στην Ευρώπη μέχρι που έφτασε να προπονεί σήμερα μια ομάδα της Πρεμιέρ Λίγκ. Δεν είναι τυχαίο αυτό, εκτίμησαν και τη δουλειά που έκανε στο MLS. Για να περάσω λοιπόν και στην περίπτωση Αλμέϊδα, είχε ένα πολύ πετυχημένο πέρασμα στο Μεξικό με την Τσίβας και προσέλκυσε το ενδιαφέρον ομάδων εδώ. Η θητεία του στο Σαν Χοσέ όμως δε συνδυάστηκε με καλά αποτελέσματα και μοιραία η παρουσία του στις ΗΠΑ δε θεωρήθηκε επιτυχημένη. Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως είναι κακός προπονητής. Πρόκειται για ένα άνθρωπο με αποκρυσταλλωμένη φιλοσοφία πάνω στο ποδόσφαιρο και ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο. Είναι ιδιαίτερα απαιτητικός με τους παίκτες του και ζητάει ποδοσφαιριστές με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για να χωρέσουν στον τρόπο παιχνιδιού που έχει στο μυαλό του. Και φυσικά ῾δένεται῾ πολύ με το γκρούπ με αποτέλεσμα να παίρνει το 100% από κάθε παίκτη ξεχωριστά και εκείνοι να παίζουν και για…πάρτη του όπως λέμε. Όπως καταλαβαίνεις μιλάμε για μια πολύ ισχυρή και έντονη προσωπικότητα που δε συμβιβάζεται εύκολα. Ξέρει πολύ καλά τι θέλει και το ζητά ευθέως μέχρι να το πετύχει, χωρίς υποχωρήσεις. Έχω την αίσθηση πως με τον Αλμέϊδα υπάρχουν δύο επιλογές, δύο προσεγγίσεις αν θες: Είτε τον στηρίζεις 100% και ακολουθείς το πλάνο του είτε…αποχωρεί! (γέλια)

-Τελευταία ερώτηση πριν μας “κυνηγήσει” ο προπονητής της ομάδας για να πας στο γεύμα και την ανάλυση του αποψινού αγώνα. Έχεις πλέον πολύ μεγάλη προπονητική και όχι μόνο εμπειρία. Αν στο τέλος της σεζόν χτυπήσει το τηλέφωνο σου και μια ελληνική ομάδα σου προτείνει δουλειά, θα δεχόσουν;
– (Γελώντας και πριν ολοκληρώσω την ερώτηση) Όχι…όχι! Σε καμία ομάδα! Μόνο στην ΑΕΚ αν ήθελε να τη βοηθήσω σε κάτι. Όχι όμως σαν προπονητής αλλά με χαρά σε οτιδήποτε άλλο θα μπορούσα να φανώ χρήσιμος. Άλλωστε υπάρχουν και παλιοί παίκτες της ομάδας όπως ο Μανωλάς, ο Σαβέβσκι και ο Δέλλας αλλά και άλλοι Έλληνες που ήταν σπουδαίοι παίκτες και έχουν δοκιμαστεί και προπονητικά, ίσως να μπορούσαν να βοηθήσουν περισσότερο. Σε ό,τι άλλο μπορώ να βοηθήσω όμως είμαι διαθέσιμος. Την ΑΕΚ την έχω πάντα στην καρδιά μου και ποτέ δε θα την ξεχάσω!

1984 με την ομάδα τους κιτρινόμαυρους Chicago Sting, πολύ πριν φορέσει τα κιτρινόμαυρα της Θεάς ΑΕΚ

Λίγο πριν αποχαιρετήσω το Φράνκ Κλόπα, πέρασε από κοντά μας ο Σερντάν Σακίρι, ο καινούριος σταρ της ομάδας του Σικάγο που όταν είδε τα κιτρινόμαυρα αναφώνησε “ΑΕΚ!” και δεν αρνήθηκε να βγάλει μια φωτογραφία μαζί μας. Στην ερώτηση για το πόσα ξέρει για το Δικέφαλο κοίταξε με νόημα το Φράνκ και χαμογέλασε. Το σίγουρο είναι πως η ΑΕΚ έχει ένα ακόμα καλό πρεσβευτή της επί αμερικάνικου εδάφους…

Κώστας Ντώνας

*Θερμές ευχαριστίες στο Νικόλα Αγγελίδη για τη βοήθεια στην πραγματοποίηση αυτής της κουβέντας αλλά και στον Αλέξανδρο Μαργαρίτη που μας βοήθησε μέσω του πλούσιου αρχείου του να ταξιδέψουμε νοερά στις αρχές των κιτρινόμαυρων 90᾽s.