“Να μπω είκοσι λεπτά και μετά ας έρθει το τέλος”!

Λόγια καρδιάς. Λόγια βγαλμένα από το συναίσθημα κάθε οπαδού που στο όνομα της λέξης “εταιρεία” παθαίνει αλλεργία. Μία κουβέντα όλη μας η ζωή!

Φυσικά η αναφορά γίνεται για όσα είπε ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Στέλιος Σεραφείδης σε πρόσφατη συνέντευξη στη NOVA. Το βλέπεις και το ξαναβλέπεις ελπίζοντας πως τα δάκρυα στέρεψαν αλλά μάταια.

Κάθε λέξη αντηχεί στην καρδιά του κάθε Ενωσίτη. Και μας αναγκάζει να σκεφτούμε τα δικά μας λάθη. Ο καθένας από το δικό του μετερίζι.

Γιατί όλοι θέλουμε την ΑΕΚ να μεγαλουργεί και να βρίσκεται στην κορυφή. Αλλά το κυριότερο είναι να παραμείνει παντοτινά αυτό το αγαπησιάρικο σωματείο που ξυπνάει μνήμες αλησμόνητες.

Γιατί όταν λέμε ότι η ΑΕΚ είναι ιδέα δεν είναι μια οπαδική παράκρουση αλλά μία πραγματικότητα που δύσκολα την αντιλαμβάνεσαι αν δεν έχει προσβληθεί από τον ιό της (επίκαιρο).

“Να μπω είκοσι λεπτά και μετά ας έρθει το τέλος”. Πόσες φορές έχει ειπωθεί στο κύκλο του καθενός. Πόσο μεγάλη ανυπομονησία έχουμε να θαυμάσουμε το νέο μας στολίδι και να θυμήσουμε σε όλους το μεγαλείο μας.

Φυσικά θα είναι ιστορική παράλειψη να μην αναφερθούμε και σε άλλη μία κουβέντα του Πατριάρχη μας του Αλέξανδρου Μαργαρίτη.

“Το να ξεχωρίσω κάποιον παίκτη, είναι σαν να ξεχωρίζω τους Αγίους της Θρησκείας μας” είπε αυτή η ιστορική φυσιογνωμία.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ αυτά τα λόγια όταν μιλάμε για την ΑΕΚ. Γιατί όλοι γράφουν την ιστορία τους, αλλά το έμβλημα είναι αυτό που στο τέλος πιστεύουμε. Όποιος και να έρθει, όποιος και να αποχωρήσει η ομάδα θα βρίσκεται ΠΑΝΤΑ στην ίδια θέση στην καρδιά μας.

Όλοι δίπλα της. Το αξίζει!

Βασίλης Αντωνίου, aek-live.gr