ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΔΩ e-mail: aeklivegr@gmail.com

ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε…

Published

on

Ο anonymous21 καταπιάνεται με το Ναό μας και θυμίζει καταστάσεις…

Πέρασαν αρκετά χρόνια προσμονής και υπομονής με αρκετές υποσχέσεις από φίλους και εχθρούς. Δεν θα ξεχάσω τον αγώνα ΑΕΚ – αρης στις 3 Μαΐου του 2003 όταν για τελευταία φορά είδα την ομάδα μας στην ιστορική έδρα της Νέας Φιλαδέλφειας, τα συναισθήματα απερίγραπτα, ο κόσμος να προσπαθεί να πάρει ένα αναμνηστικό από το γήπεδο, άλλος ένα κάθισμα, άλλος ένα κομμάτι δίχτυ, ακόμη και λίγο από το γρασίδι του αγωνιστικού χώρου…

Οι υποσχέσεις πολλές, Πρόεδροι, Υπουργοί, Βουλευτές, Δήμαρχοι έταζαν γήπεδα… ποδοσφαίρου – μπάσκετ και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κάνεις, τα όνειρα του κόσμου πολλά, κανείς όμως δεν ήξερε τι γολγοθάς θα ακολουθήσει…

Κάπου εκεί άρχισε η περιπλάνηση για την σεζόν 2003-2004 όταν η ΑΕΚ άρχισε το πρωτάθλημα στη Νέα Σμύρνη, στην συνέχεια εγκαταστάθηκε στα Άνω Λιόσια, ενώ παράλληλα έπαιζε αγώνες Champions League στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, μιας και το ΟΑΚΑ ανασκευαζόταν για τους Ολυμπιακούς αγώνες.

Την σεζόν 2004-2005 έγινε δυναμικό ξεκίνημα στην Ριζούπολη για τέσσερις αγωνιστικές και από τότε έως και 16 χρόνια αργότερα το ΟΑΚΑ, έγινε η βασική έδρα της ομάδας με πολλές αναμνήσεις, χαρές και λύπες που στιγμάτισαν και αυτό το γήπεδο.

Από την αναγέννηση του Δικεφάλου την εποχή Ντέμη Νικολαΐδη – Νοτιά, σε ιστορικούς αγώνες Champions League, δυο χαμένα πρωταθλήματα στις λεπτομέρειες (δεν είναι η ώρα να τα συζητήσουμε), ένας υποβιβασμός, έως και τη δεύτερη αναγέννηση της ομάδας από τις στάχτες της, με Ευρωπαϊκή πορεία και φυσικά το Πρωτάθλημα του 2018 αλλά και το κύπελλο του 2016. Δεν θα παραλείψω να θυμηθώ τα κομμένα δοκάρια της Νέας Σμύρνης το 2010 και το άδειο Καραϊσκάκης…

Ας τα αφήσουμε αυτά όμως για την ώρα χωρίς βέβαια να ξεχνάμε την ιστορία μας αλλά και τα πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σε αυτή. Η μετακόμιση στο «Γεώργιος Καμάρας» στην γειτονία της Ριζούπολης, φαντάζει πλέον πιο κοντά από ποτέ!!! Ιδανικά θα ήταν μια έδρα Φρούριο – Καμίνι, αλλά λόγω της πανδημίας που έχει κυριεύσει όλο τον πλανήτη δυσκολεύομαι να καταλάβω πόσο σύντομα θα γεμίσουμε πάλι το γήπεδο να φωνάξουμε για την ομάδα μας. Βέβαια η επιστροφή αυτή σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας σελίδας που γράφεται για την ΑΕΚ.

Με την υπογειοποίηση και τις εργασίες να τρέχουν με τρελούς ρυθμούς, μετράμε αντίστροφα για την είσοδο στο παλάτι της «Αγίας Σοφίας», μία μετακόμιση που θα έχει κοσμογονικές αλλαγές για τον οργανισμό ΑΕΚ, αλλά και τους χιλιάδες φιλάθλους που έζησαν όλα αυτά τα χρόνια στο πετσί τους την κοροϊδία.

ΥΓ1: αδέρφια βαστάτε γερά θα μπούμε στα γήπεδα ξανά!!!

ΥΓ2: στην σκεπαστή μπροστά θα ΞΑΝΑ φτιάξουμε πατσά…

Μεγαλωμένος σε χρόνια που το να είσαι ΑΕΚ δεν είναι και το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο. Άλλωστε γεννημένος το 1990 το πρώτο πρωτάθλημα που είδα από την ποδοσφαιρική ΑΕΚ ήταν το 2018. Χρόνια συνήθως αποτυχημένα, μίζερα αλλά με πολύ συναίσθημα και πάθος. Ένα πάθος που ολοένα και μεγαλώνει όπως το μεγαλείο της... Δεν είμαστε ΑΕΚ για τα εύκολα. Κάθε μέρα δίπλα της είναι και ένας άνισος αγώνας μεταξύ λύπης και χαράς. Και πολλή πολλή αγάπη.

Continue Reading
Advertisement