“Τα Παιδιά της Σκεπαστής…”

Ο χρόνος “ούρλιαξε” στα αυτιά μας…
Και κάπως έτσι…
Το βιβλίο της “Ιστορίας” άλλαξε σελίδα…
Η ΑΕΚ που ήξεραν “Τα Παιδιά της Σκεπαστής” έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα..
Και κάπου εκεί ψηλά – κάτω από το βλέμμα του “Θεού”- οι σκέψεις πλημμύρησαν το μυαλό μου…
Δεν έμεινα “αποσβολωμένος” όπως εκείνο τον Απρίλη στην οδό Θράκης , κοιτώντας ένα παράθυρο για ώρες..μέρες..χρόνια…
Και ο κόσμος “πλυμμήρησε” και αυτός ..τους “Δρόμους της Φωτιάς”…
Η μεγαλύτερη επιτυχία δεν ήταν η ονειρική βραδυά που μας χάρισε η ΠΑΕ ΑΕΚ…
Και ως γνωστόν…
Άλλο ΑΕΚ…
Άλλο ΠΑΕ ΑΕΚ…
Άσχετα από τα πολλά “φάουλ” του Τίγρη..
Προχθές μας έδωσε μια εκκωφαντική απάντηση…
Ήταν τα γεμάτα “χαζεμένη” ευτυχία πρόσωπα…
Γιατί έδωσε πάλι πίσω το “σημείο αναφοράς”..
Η ΑΕΚ γύρισε σπίτι της..
Αφού την “ισοπεδώσαμε”…
Μας μάζζεψε πάλι κοντά της..
Όσο κι αν ο δρόμος της πιά..θα είναι διαφορετικός..
Οι μνήμες και οι σκέψεις ένα τσουνάμι…
Ο Γιαννάκης από τον “Κίτρινο” Μύλο..
Τα υγρά..γυαλιστερά μάτια του…
Με πήγαν στις υπόγειες Original διαδρομές..
Ένα κιτρινόμαυρο μονοπάτι η ζωή μας…
Ταυτιστήκαμε μαζί της…
Μια ζωή ΑΕΚ..ΘΎΡΑ 21 – 1975
Όλοι για μιά ΑΕΚ ζούμε..ORIGINAL 21 – 1982
Και όλες οι γνωστές “φάτσες” εκεί..
Σαν να μην πέρασε μιά μέρα..
Μαζεμένοι πάλι… εκεί που η αγάπη και η ευτυχία είχε χτίσει ένα κάστρο γύρω απ την ΑΕΚ…
Εκεί που κάθε πίκρα μας έκανε πιό δυνατούς..
Πιό τρελλούς..
Πιό παθιασμένους..
Εκεί που η δικιά μας ΑΕΚ δεν χάνει ποτέ…
Και είναι τόσο αργά ρε ΑΕΚΑΡΑ μου…
Μεγάλωσα…
Πόνεσα…
Και πιά τα δάκρυα μου δεν είναι πιά για κανέναν…
Είναι μόνο γι αυτήν…
Ο Αρχηγός – που εύχομαι να είναι την Δευτέρα να είναι εκεί που πρέπει- ξέρει ότι ΜΟΝΟ αυτή θα νικήσει τον καρκίνο…
Δεν υπήρχε στο μυαλό μας λογική…
Δεν τους γαμήσαμε στις Εθνικές οδούς ..στους δρόμους…στα στενά ..με τα μπράτσα..
Αλλά με την “ψυχή μιας αγάπης” που δεν αφήσαμε να αγγίξει κανείς…
Μέχρι να καταλάβουν ότι μια Κυριακή μας..όλη τους η ζωή…
Τα χαρτιά βρεγμένα..
Μόνο η καρδιά χτυπάει δυνατά…
Το κλάμα του Νέστορα..
Το γνωστό περπάτημα του “Θεού’…ήρθα να σας γαμήσω..
Η εκκωφαντική αποθέωση στον Ντέμη…
Τα ου στον Πρίγκηπα του Πειραιά καλύφθηκαν..+
Σαν να ζητούσε κάτι ο κόσμος…
Μια Ένωση..
Εύχομαι όχι επίπλαστη..
Αλλά πραγματική…
Και έστω και αν η καινούργια σελίδα της ΑΕΚ κλείνει οριστικά και αμετάκλητα την εποχή της Σκεπαστής…
Τα “Παιδιά της Σκεπαστής” θα είμαστε εκεί για να δώσουμε όση αγάπη χάθηκε όλα αυτά τα χρόνια…
Και κάπου εκεί ψηλά στον ουρανό…
Εκεί που πετούν οι Αετοί…
Εκεί που όλα τα αδέρφια “ζουν”…
Πάνω σε εκείνο το “Συννεφάκι”…
Θα κολλήσουν ένα χαρτί…
“Εισιτήρια για τον Παράδεισο…
Ο Μάνθος είμαι σίγουρος θα είναι στην άκρη με τα χέρια ορθάνοικτα..να πηδήξει στο κενό φωνάζοντας ΑΕΚ….
Το σημερινό κείμενο είναι αφιερώμενο στους “Δρόμους της Φωτιάς”…
Εκεί που ο Αρχηγός μας έμαθε να περπατάμε ΕΜΕΙΣ…
Μόνο εμείς…
Τα Παιδιά της Σκεπαστής…

Μείνετε Ενωμένοι…