Τα πρώτα σημάδια «ποδοσφαιρικής υγείας»

Χωρίς αμφιβολία το ματς με τον Παναιτωλικό, με τις όποιες «ανορθογραφίες», ήταν το καλύτερο της ΑΕΚ στο φετινό πρωτάθλημα.

Μπορεί να χρειάστηκε να περιμένουμε μέχρι την 5^η αγωνιστική, αλλά επιτέλους είδαμε την ΑΕΚ να παίζει σύγχρονο ποδόσφαιρο. Για 10, 20, 30 λεπτά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι επιτέλους προσπάθησε να ελαχιστοποιήσει, όσο μπορούσε, το εκνευριστικά random παιχνίδι με τις «γιόμες» στην περιοχή και αντ’ αυτού, έβαλε τη μπάλα κάτω. Και όχι μόνο έβαλε τη μπάλα κάτω, αλλά πολύ σημαντικότερα, δημιούργησε πολυπρόσωπους συνδυασμούς, ένας εκ των οποίων, όπου μεταξύ άλλων πρωταγωνίστησε και ο Βίντα, θα μπορούσε να καταλήξει σε ένα από τα καλύτερα γκολ της χρονιάς, εάν ο Αραούχο ήταν πιο εύστοχος ή πάσαρε παράλληλα στον Κροάτη που θα είχε μπροστά του κενή εστία.

Και όντως αυτό πρέπει να κάνει η Ένωση κάθε φορά που βρίσκει απέναντί της μαζική άμυνα σαν αυτή του Παναιτωλικού στο πρώτο ημίχρονο ή της Λαμίας και του Βόλου που συνάντησε νωρίτερα. Οι κλειστές άμυνες «σπάνε» ως επί το πλείστον είτε με γρήγορο και συνδυαστικό ποδόσφαιρο, είτε με ντρίμπλα στο ένας εναντίον ενός φερειπείν στα άκρα, είτε με μακρινά σουτ και σέντρες. Το θέμα είναι η ΑΕΚ να αποφεύγει όσο μπορεί τις τελευταίες επιλογές καθότι αφενός είναι οι πιο ανορθόδοξες, αφετέρου γιατί με εξαίρεση τον Πινέδα, δεν έχει στο ρεπερτόριό της το σουτ εκτός περιοχής και ούτε κατά διάνοια τους κεφαλοσφαιριστές στην επίθεση για να απειλήσει στο ψηλό παιχνίδι.

Περνώντας στο σκέλος της άμυνας ωστόσο, εκεί τα πράγματα εξακολουθούν και δε μοιάζουν αισιόδοξα. Από το γκολ του Γκαρσία και ύστερα και αφού ο Παναιτωλικός αποφάσισε να βγει και να «χτυπήσει» στα ίσα την ΑΕΚ, η «κιτρινόμαυρη» τετράδα στην άμυνα δυσκολεύτηκε πολύ να αντεπεξέλθει και καθαρά από τύχη δε δέχτηκε και σε αυτό το ματς γκολ. Η είσοδος του Μουκουντί άφησε ένα θετικό πρώτο δείγμα, αλλά ειδικά αυτό το αριστερό άκρο που έχει στην παρούσα φάση ο Δικέφαλος, είναι δυστυχώς σχεδόν αναπόφευκτο ότι θα κοστίσει βαθμούς μελλοντικά αν δεν ενισχυθεί έστω και μέχρι την τελευταία μέρα του Σεπτεμβρίου.

Φτάνοντας τώρα στη διακοπή και συμπληρώνοντας τα πρώτα χιλιόμετρα του «μαραθωνίου» της φετινής Super League, είδαμε ότι η ΑΕΚ συνεχίζει να… «ψάχνεται». Ο Αλμέιδα προσπαθεί ακόμα να ανακαλύψει ποιο είναι το κατάλληλο σύστημα βάσει του υλικού που έχει στη διάθεσή του και αυτό λειτουργεί φυσικά εις βάρος της ομάδας που ήδη έχει χάσει πολύτιμο «έδαφος».

Προφανώς και η ευθύνη δε βαραίνει στο μεγαλύτερο ποσοστό τον Αργεντινό τεχνικό. Και αυτό, διότι οι μισές μεταγραφές άργησαν εξαιρετικά να πραγματοποιηθούν και κάπως έτσι η ΑΕΚ ολοκλήρωσε τις πρώτες 5 αγωνιστικές του πρωταθλήματος αγωνιζόμενη κατά 80% με την τραγική, περσινή της ομάδα. Τα τελευταία αποκτήματα είναι λογικό να μη βρίσκονται για την ώρα σε πλήρη ετοιμότητα, οπότε θα χρειαστεί υπομονή.

Το αν η Ένωση θα μπορέσει τελικά να διεκδικήσει πρωτάθλημα ενόψει και της επιστροφής της στη φυσική της έδρα στη Νέα Φιλαδέλφεια, είναι νωρίς για να το προβλέψουμε. Είχε την τύχη να βρει τον Ολυμπιακό, το βασικό ακόμα φαβορί για τον τίτλο, σε κατάσταση ολικής κατάρρευσης και την ευκαιρία να «χτίσει» μια απόσταση ασφαλείας της τάξεως των 4-5 βαθμών και την «πέταξε στα σκουπίδια». Και είναι δεδομένο ότι μετά τη διακοπή και με τη σεζόν να «κυλάει» οι «ερυθρόλευκοι» θα κάνουν τη μεγάλη αντεπίθεσή τους. Εκεί είναι που η ΑΕΚ πρέπει να δείξει τι αξίζει.

Αυτό χωρίς καν να μπουν στη συζήτηση οι νέοι, «ζόρικοι» μπελάδες του φετινού πρωταθλήματος, οι «διψασμένοι» Παναθηναϊκός και Άρης, όπως ασφαλώς και ο ΠΑΟΚ που αναμφίβολα αν δεν ακολουθήσει, θα «κόψει» βαθμούς οπωσδήποτε. Το θέμα είναι, θα μπορέσει η ΑΕΚ να ξαναβρεί άμεσα τον εαυτό της στα ντέρμπι; Εκεί θα παιχτεί όλο το πρωτάθλημα.