Η χρονική συγκυρία (;) της πώλησης της ΣΕΚΑΠ – Αινίγματα… και ανηχυσίες

Εν μέσω θυελλωδών αντιδράσεων – σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, για τον πιστολέρο που μπήκε στον αγωνιστικό χώρο, απειλώντας με το όπλο του, ενημερωνόμαστε… ξαφνικά για την πώληση της ΣΕΚΑΠ σε Ιαπωνικό όμιλο! Με κόστος εξαγοράς, το μυθικό για τα σημερινά ελληνικά δεδομένα ποσό των 1,6 δις, μαζί με την Donskoy Tabak.

Γράφει ο Νίκος Αγγελίδης

Τυχαίες χρονικές συγκυρίες; Εσείς θα μου πείτε…

Χαρακτηριστικά θα σας αναφέρω ένα σημερινό πρωτοσέλιδο για να βγάλετε τα συμπεράσματα σας. “Η… μεγάλη έξοδος του Ιβάν Σαββίδη: Πούλησε την ΣΕΚΑΠ στην Japan Tobacco”.

Όλα αυτά την ίδια στιγμή που παίζεται στα Δικαστήρια το μέλλον του φετινού πρωταθλήματος και προφανώς και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα.

Μια επίδειξη δύναμης του στυλ “φέρνω χρήμα” στην πιο “κατάλληλη” στιγμή.

Και τι γίνεται τώρα; Είναι να αναρωτιόμαστε για πολλά και διάφορα. Γιατί πωλήθηκε αρχικά η ΣΕΚΑΠ στον μεγαλομέτοχο του ΠΑΟΚ που έκανε τον μεσολαβητή, κερδίζοντας τελικά τον πακτωλό των πολυεκατομμυρίων; Δεν θα μπορούσε η διαπραγμάτευση και η διαδικασία εξεύρεσης των αγοραστών και της πώλησης της εταιρίας να είχε γίνει αμιγώς εντός των τειχών της ελληνικής οικονομίας;

Έπρεπε να περάσει από Ρώσικα χέρια και κατόπιν σε Ιάπωνες;

Απορία δεύτερη και εξίσου σημαντική. Γιατί με την περιβόητη τροπολογία διαγράφτηκαν τα πρόστιμα που είχε η εταιρία; Πρόστιμα 44 εκατομμυρίων Ευρώ που θα κέρδιζε το ελληνικό Δημόσιο και η ελληνική οικονομία κατ΄ επέκταση; Διαγράφτηκαν επειδή η εταιρία βρισκόταν υπό καθεστώς πώλησης στο εξωτερικό για να διευκολυνθεί ο πωλητής; Πόσο εύκολα υπέκυψαν στους ωμούς εκβιασμούς του επιχειρηματία; “Ή μου σβήνετε τα πρόστιμα ή δεν παίρνω τη ΣΕΚΑΠ…” Και τι να την κάνει τελικά; Να τη μοσχοπουλήσει!

Το ελληνικό Δημόσιο  ζημιώθηκε από τη διαδικασία αυτή σε φόρους και δασμούς, λένε οι οικονομικοί αναλυτές που γνωρίζουν καταστάσεις γύρω από παρόμοιες πωλήσεις φιλέτων σε ομίλους του εξωτερικού.

Και όλα αυτά σε μια χρονική περίοδο – που επαναλαμβάνω  – αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία για επίδειξη ισχύος. “Μη μιλάτε, αλλιώς παίρνω τα χρηματάκια μου και εξαφανίζομαι. Θα κάνω ότι θέλω, όπως θέλω και θα αλωνίζω με τον τρόπο που μου αρέσει”. Είναι σαφές το μήνυμα. Σαφέστατο. Και δεν είναι αθλητικό. Σε καμία περίπτωση. Είναι καθαρά πολιτικό.

Για το μέλλον των εργαζομένων που τόσο πρέπει να αφορά μια κυβέρνηση της αριστεράς, δεν θα γράψω πολλά. Το να αναζητάς ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, αξιοπρεπείς αμοιβές, διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων και τα λοιπά από μια εταιρία που ανήκει στο Ιαπωνικό Δημόσιο, είναι σα να ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα…

Καλή δύναμη και καλό κουράγιο στους υπαλλήλους της εταιρίας και μακάρι να μην δούμε κανέναν αγώνα δρόμου για το ποιος θα το παίξει καλύτερος από τους άλλους, στους ξένους επενδυτές. Συνηθισμένες εργασιακές καταστάσεις σε αυτό τον τόπο…

Αναφέρομαι στους εργαζόμενους επειδή το “θέμα” τους αποτέλεσε αντικείμενο πολιτικής συζήτησης για την μεταβίβαση της εταιρίας στον μεγαλοεπιχειρηματία, πρόεδρο της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Είχε παρουσιαστεί από διάφορα μέσα ενημέρωσης ως ο σωτήρας των εργαζομένων που δεν επιτρέπει το λουκέτο στην εταιρία. Μένει να δούμε τη συνέχεια, που έχει να κάνει άμεσα πλέον και όχι έμμεσα με το αληθινό μέλλον των υπαλλήλων της εταιρίας.

Εν κατακλείδι… Ο προβληματισμός και η απορία που προκύπτουν από τις εξελίξεις είναι αν η πώληση της ΣΕΚΑΠ, σε αυτή τη χρονική στιγμή – επαναλαμβάνω – θα ανατρέψει τα δεδομένα ενός αγώνα που παίχτηκε στο γήπεδο και δεν έληξε ποτέ, επειδή δεν κέρδισε η ομάδα του εκ Ρωσίας ορμώμενου επενδυτή.