Νεκρός αδερφός… εκεί που πηγαίνουμε τα παιδιά μας

Έχω χάσει τα λόγια μου, τη σκέψη μου, το μυαλό μου… Νεκρός… Γιατί; Για ποιο λόγο; Επειδή πήγε παραμονή του αγώνα στην καφετέρια έξω από το γήπεδο να συναντήσει φίλους, να μιλήσει για την αγαπημένη του ομάδα, να ψάξει… λίγο ξέγνοιαστο χρόνο μακριά από σκοτούρες;

Έχει μπλοκάρει το μυαλό μου… Δεν το χωράω… 50 ή 100 Κροάτες να κάνουν κονβόι με τα αυτοκίνητα και τα βαν σε όλη την Ελλάδα… Μιλάμε για 1400 χιλιόμετρα διαδρομή και κανείς να μην τους σταματά; Παραμονή ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού αγώνα με απαγορευμένη τη μετακίνηση… Να περνάνε σα να μην τρέχει κάστανο τα σύνορα και τις πόλεις… Και να μην τους βλέπει κανένας “υπεύθυνος” αυτού του επιτελικού κράτους…

Να συγκεντρώνονται αυτοί οι 50 ή 100 φασίστες με τα μαύρα ρούχα και το κοντοκουρεμένο μαλλί, να συναντούν 100 ή 200 φίλους τους υποστηρικτές άλλης ομάδας και να κάνουν πορεία από τα Πευκάκια μέχρι το γήπεδο της ΑΕΚ και καμία αστυνομία να μην παίρνει χαμπάρι; Τίποτα;

Έτσι φτάσαμε στον νεκρό κύριοι του επιτελικού κράτους… Δεν θα ανοίξει μύτη στην κυβέρνηση σας… το έχουμε ξαναζήσει το έργο, ξεφτίλες, δολοφόνοι…

Και στη διπλανή καρέκλα, εκεί που πηγαίνουμε με τα παιδιά μας για να “γαλουχηθούν σωστά”, ξεψύχησε ένας αδερφός, από ένα ύπουλο, φασιστικό μαχαίρι…
ΤΕΛΟΣ

Νικόλας Αγγελίδης