ΘΑΡΣΗς Ο ΛΟΓΟς ΚΑΙ ΘΡΑΣΥς
Πόλεμος
Ο πόλεμος γίνεται από τους έμπορους και τους μεταπράτες, για να κερδίσουν δισεκατομμύρια, με χαμένους και θύματα πάντα αυτούς που με ένα μεροκάματο τη βγάζουν
Τον τελειώνουν δε οι ίδιοι, για να αναλάβουν την ανοικοδόμηση των καταστρεμένων τόπων, την επικαρπία των πόρων τους κληρονομώντας. Χρησιμοποιώντας βέβαια ως εργάτες, όσους από τους παρασημοφορεμένους μεροκαματιάρηδες επέζησαν! Το έγκλημα αυτό, με αξιακά αφηγήματα συνήθως περιβάλλεται και πίσω από ηθικοπλαστικές δικαιολογίες πάντοτε κρύβεται. Πριν εκδηλωθεί, στη διάρκειά του και αφού λήξει. Η βία για να δικαιολογηθεί και η ανθρώπινη οδύνη να ξεπεραστεί! Βία και οδύνη, που ο ισχυρότερος διαχρονικά χρησιμοποιεί και προκαλεί, απλά γιατί μπορεί εύκολα να αποχτήσει αυτό που ο ασθενέστερος κατέχει και δικό του ο άθλιος θεωρεί. Παρερμηνεύοντας μάλιστα τον γνωστό Κλαούσεβιτς, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, ο πόλεμος είναι η συνέχιση του εμπορικού ανταγωνισμού με άλλα μέσα. Κάτι τέτοιο παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες στην καρδιά της Ευρώπης να γίνεται…
Στην αδύναμη στρατιωτικά και οικονομικά Ουκρανία μπούκαρε ο ισχυρός Ρώσος τα συμφέροντά του, όπως λέει, για να εξασφαλίσει και αφού το κάνει, τη χώρα αυτή θα «αποναζιστικοποιήσει» και μαζί της τους πλούσιους πόρους, που η ίδια διαθέτει, θα εκμεταλλευτεί. Η Ουκρανία όμως, τα πλούσια προικιά της στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, με αντάλλαγμα τον γάμο, είχε υποσχεθεί. Κάποιοι λοιπόν τον ύπνο τους έχασαν και βαρύ το γεγονός τους έπεσε, τίποτα όμως στην ουσία δεν έκαναν, την εισβολή να εμποδίσουν ή τις εχθροπραξίες να σταματήσουν! Με τις ΗΠΑ να μπορούν αλλά να μην θέλουν, το ΝΑΤΟ να θέλει αλλά να μην μπορεί και την ΕΕ να μην ξέρει τι θέλει και τι μπορεί. Έτσι, το μόνο που όλοι αυτοί καθημερινά αναμασούν, η επίκληση στο Διεθνές Δίκαιο είναι. ΄Ενα Δίκαιο που οι ίδιοι πολλές φορές στο παρελθόν, σε παρόμοιες περιπτώσεις, κατάφωρα καταπάτησαν! Στο μεταξύ, ο κόσμος όλος τις επιπτώσεις αυτής της κατάστασης στο πετσί και στο μυαλό του καθημερινά νοιώθει. Η ακρίβεια έχει χτυπήσει κόκκινο και η παραπληροφόρηση έχει τους πάντες κάνει να βαδίζουν και να παραμιλούν…
Λίγο το κακό, γιατί μπροστά σε αυτά που ο λαός της Ουκρανίας υποφέρει, ένα απλό τσιμπηματάκι είναι! Τον πόλεμο έχουν να αντιμετωπίσουν οι Ουκρανοί και όχι την αύξηση της τιμής των αγγουριών. Ούτε που νοιάζονται οι εκεί άμαχοι αν οι μπόμπες και τα πυρά που τους σημαδεύουν, από τους Ρώσους ή τους δικούς τους προέρχονται. Τα όριά τους ως ανθρώπινες ζωές καθημερινά δοκιμάζουν και κατάφατσα με τον βίαιο θάνατο κάθε στιγμή έρχονται. Γιατί ο πόλεμος αδικοχαμένες ζωές και αμάχων σημαίνει. Σημαίνει ότι παιδιά και νέοι δεν θα προλάβουν να μεγαλώσουν. Σφαίρες πολλοί θα δεχτούν, από μπόμπες άλλοι θα διαμελιστούν και καταπλακωμένοι από ερείπια κάποιοι άλλοι θα βρεθούν. Αυτός είναι ο πόλεμος! Μια απάνθρωπη καταστροφή, που τους τρομαγμένους σε υπόγεια καταφύγια στριμώχνει, μακριά από τις εστίες τους οδηγεί, στα σύνορα ως πρόσφυγες συνωστίζει και τη ζωή τους στην καλοσύνη ή την καχυποψία των ξένων εκθέτει. Κατεδαφισμένες πόλεις, εγκαταλειμμένα χωριά, παρατημένες σοδειές, κόποι μιας ζωής που χάνονται και αναμνήσεις που ποτέ δεν θα σβήσουν…
Κι εμείς ας μην εφησυχάζουμε! Κανένας δεν γνωρίζει πλέον που βαδίζουμε. Μια νέα ισορροπία τρόμου έχει εμφανιστεί και σε μια νέα παρατεταμένη πολιτική αστάθεια η Ευρώπη και ο κόσμος όλος τώρα οδηγείται. Η αμφισβήτηση ή και η κατάλυση των πιο αδύναμων χωρών, μέρος του νέου δόγματος δείχνει να αποτελεί και καλό θα είναι, τον νου μας όλοι να έχουμε…